Rozmowy z dzieckiem o niepełnosprawności

Każde dziecko jest wszystkiego ciekawe, dlatego też w kontakcie z osobą niepełnosprawną wykazują zainteresowanie. Zadają pytania, przyglądają się. To naturalna ciekawość, dlatego warto zadbać aby rozmowy na temat szacunku i tolerancji do drugiego człowieka zacząć już w wieku przedszkolnym.

Fundacja Verba postanowiła obrać za cel oswajanie dzieci zdrowych z niepełnosprawnością, traktowaną jako naturalny element otaczającego świata.

– Temat wplatamy w ciekawe dla maluchów publikacje bez jego przesadnego eksponowania po to, aby uświadomić im różnorodność społeczeństwa, odpowiedzieć na nurtujące je pytania i nauczyć szacunku dla drugiego człowieka. Pragniemy by przyszłe pokolenie zyskało naturalność w kontaktach ze wszystkimi ludźmi bez względu na ich wygląd czy sprawność. – wyjaśnia Agata Battek, Prezes Fundacji Verba.

W latach 2013-2015 dzięki współpracy z Fundacją PZU fundacja przeprowadziła warsztaty edukacyjne w przedszkolach i szkołach podstawowych, których celem było uświadomienie przedszkolakom i uczniom pierwszych  klas różnorodności społeczeństwa i przedstawienie im tematu niepełnosprawności przez pryzmat możliwości, a nie ograniczeń.

Z badań fundacji VERBA wynika, że dzieci pytają o kwestię niepełnosprawności w momencie pierwszego spotkania. Należy pamiętać aby ta rozmowa nie odbyła się w nerwowej atmosferze. Często zdarza się, że rodzice czują się skrępowani, że ich dziecko zadaję bezpośrednie pytania, wpatruje się czy pokazuję palcem. Nie należy dziecka uciszać czy też odciągać jego uwagi, gdyż to wzbudza w nim jeszcze większą ciekawość i zainteresowanie dlaczego nie może uzyskać odpowiedzi. Rodzic powinien zachowywać się neutralnie i gdy pojawi się konkretna sytuacji wyjaśnić dziecku prostymi słowami.

Kilka wskazówek jak należy rozmawiać z dzieckiem:
Dopasuj język do wieku dziecka. Zadbaj o to, by był dla malucha zrozumiały.
Formułuj jasne i konkretne komunikaty, pozbawione negatywnych lub skrajnych emocji.
Zawsze mów prawdę i uczciwie odpowiadaj na pytania dziecka.
Dostarczaj mu informacji o przyczynach i skutkach danego zagadnienia bez koloryzowania i przeinaczania faktów.
Tłumacz w prostych słowach, co osoba z niepełnosprawnością może robić inaczej, np. osoba na wózku jeździ windą, a nie chodzi po schodach.
Podkreślaj, że osoby z niepełnosprawnością mogą inaczej wykonywać pewne czynności, ale to tacy sami ludzie jak reszta społeczeństwa.
Naucz dziecko, jak może pomóc w konkretnej sytuacji.
Wykorzystaj wyobraźnię dziecka – poproś malucha, żeby choć na chwilę zamknął oczy lub zatkał uszy. To pozwoli mu lepiej zrozumieć, jak odczuwają świat osoby z niepełnosprawnością.

Bardzo ważna rzeczą jest postawa dorosłych, a w oczach dzieci, rodziców w kontakcie z osobami niepełnosprawnymi. Rodzice dla dziecka są wzorem, którego zachowania dziecko naśladuje. Dlatego ważne jest aby nie pokazywać negatywnych emocji, nie unikać kontaktu wzrokowego z osobami niepełnosprawnymi. Należy pamiętać, że jeżeli my będziemy zachowywać się naturalnie to nasze dzieci również będą.

źródło: pomoctomoc.pzu.pl

Dodaj komentarz

Wordpress Social Share Plugin powered by Ultimatelysocial