Są takie miejsca na świecie, które poprzez swoją tajemniczość jawią się w naszych głowach jako nieosiągalne. Tak jest i z Nordkappem – Przylądkiem Północnym, najdalej wysuniętym miejscem kontynentalnej Europy, do którego można dotrzeć „suchą stopą”. Piękne i  dzikie krajobrazy Norwegii, „Lofockie tropiki” w kręgu polarnym, bezludne i bezkresne  tereny Laponii ze stadami reniferów i domem  świętego Mikołaja, dni polarne z niekończącymi się zachodami słońca – to wszystko można zobaczyć w tej relacji, na którą zapraszam. Mam cichą nadzieję, że sprawię, że znajdzie się przynajmniej jedna osoba, która postanowi zobaczyć to piękno na własne oczy, wybierając się w swoją podróż życia.

Inspiratorem tej wyprawy był mój przyjaciel Sławek (więcej o Sławku można przeczytać w reportażu „,Bohater skandynawskich wypraw”), który po nieszczęśliwym wypadku, mając niedowład czterokończynowy przekonał mnie, że marzenia  są  po to żeby je spełniać, a problemy, żeby je pokonywać i że jesteśmy w stanie tam dotrzeć. To było również i moje marzenie, ale wydawało mi się, że nie do spełnienia. Podpięliśmy więc do naszych leciwych aut przyczepy i zabraliśmy nasze rodziny tam, gdzie żyją renifery. Postanowiliśmy pojechać w nieznane.

Wyprawa trwała 30 dni. Przejechaliśmy około 10 000 km. Trasa przebiegała przez następujące państwa: Litwa, Łotwa, Estonia, Finlandia, Norwegia, Szwecja, Dania, Niemcy. Na mapie została zaznaczona trasa przejazdu wraz z wybranymi najciekawszymi miejscami.

1. Troki

2. Zatoka Ryska

3. Tallin

4. Helsinki

5. Porvoo

6. Zatoka Botnicka

7. Napapiiri – wioska św. Mikołaja

8. Laponia – Jezioro Inari

9. Nordkapp

10. Alpy Lyngen

11. Archipelag Lofoty

12. Trondheim

13. Ściana Trolli, Drabina Trolli

14. Oslo

Fot.: Tomasz Kudasik

więcej na:  tomaszkudasik.pl