Gumowy wężyk, gąbkę, kabelek czy cienkie tekturowe pudełko chwyta się nieco inaczej niż obiekty, które nie uginają się pod wpływem dotyku. Badacze z Poznania uczą robota rozpoznawać obiekty elastyczne i sprawnie się z nimi obchodzić.

Na co dzień nawet się nad tym nie zastanawiamy, ale trochę inaczej chwytamy przedmioty, które zmieniają kształt pod wpływem dotyku, a inaczej takie, które są twarde. "A roboty jeszcze nie do końca wiedzą, jak odróżniać obiekty elastyczne od nieelastycznych" – powiedział w rozmowie z PAP dr Krzysztof Walas z Politechniki Poznańskiej. Badacz wraz z zespołem pracuje nad mechaniczną dłonią, która będzie w stanie chwytać obiekty elastyczne.

Naukowcy chcieliby, aby ich rozwiązanie przydało się w mechatronice – np. do montowania urządzeń elektronicznych, w których są przewody, uszczelki. Spodziewają się też, że takie rozwiązanie przyda się i w medycynie, np. do pakowania – w sterylnych warunkach – elastycznych elementów, np. wężyków.

Dr Walas zaznaczył, że człowiek jedynie patrząc na obiekt jest w stanie zgadnąć, co stanie się z obiektem pod wpływem dotyku. Dlaczego roboty miałyby w takim zadaniu pozostać w tyle? Jego zespół chce wypracować algorytmy, które też odróżnią elementy elastyczne od nieelastycznych, analizując dane z kamer.

Badacze z Poznania chcą jednak opracować nie tylko sam program do obsługi manipulatora, ale i całą sztuczną rękę. "Prototyp jest na ukończeniu. Nasza sztuczna ręka będzie miała pięć palców. Ma przypominać rękę ludzką" – opowiada dr Walas.

Naukowcy w pracy chcą wykorzystywać algorytmy uczące. Dłoń robota metodą prób i błędów będzie więc podnosić obiekty o różnych właściwościach. Dzięki temu sprawniej będzie przewidywać, jak się z nimi obchodzić.

Prace nad mechaniczną dłonią realizowane są w ramach projektu LIDER narodowego Centrum Badań i Rozwoju. Projekt trwać ma trzy lata.

Źródło: www.naukawpolsce.pap.pl