Pajęczyna może być świetnym wskaźnikiem do analizy jakości powietrza, uzupełniającym stosowane obecnie metody monitoringu. Naukowcy mogą wykorzystać sieć tkaną przez pająki w naturze albo wyhodować ją w laboratorium i samodzielnie rozstawić.

Stan jakości powietrza monitorują różnego rodzaju elektroniczne czujniki. Ich dobrym uzupełnieniem może być biomonitoring, czyli obserwacja stanu środowiska za pomocą określonych gatunków zwierząt lub roślin. Badania zanieczyszczenia powietrza można prowadzić analizując m.in. mchy, porosty, skład liści, igieł, sierść zwierząt, ptasie pióra. Naukowcy z Politechniki Wrocławskiej wykorzystują do tego sieć pajęczą.

"W naszym projekcie badamy możliwości wykorzystania sieci pajęczych jako wskaźników zanieczyszczenia środowiska. Dzięki temu możemy określić skład zanieczyszczeń i ich źródło. Jest to metoda wyjątkowo tania i skuteczna, która może uzupełnić stosowane już na skalę przemysłową inne techniki monitoringu środowiska" – powiedział PAP Radosław Rutkowski z Wydziału Inżynierii Środowiska Politechniki Wrocławskiej.

Naukowcy mogą zastosować sieci pająków, które są hodowane w laboratorium. "Takie sieci można przygotować na ramkach i rozkładać w różnych miejscach, które nas interesują. Można też wykorzystać naturalnie występujące pająki" – wyjaśniała dr hab. Justyna Rybak z Wydziału Inżynierii Środowiska Politechniki Wrocławskiej.

W takiej sytuacji trzeba jednak najpierw zniszczyć ich dotychczasową sieć i obserwować kiedy utkają nową. "Wtedy można dokładnie dowiedzieć się jak długo zanieczyszczenie się na niej osadzało" – zaznaczyła dr Rybak.

Wykorzystując do monitoringu jakości powietrza pajęczą sieć naukowcy nie muszą przejmować się warunkami atmosferycznymi. "To też jedna z zalet wykorzystania sieci pajęczych. Pająki dla swojego własnego dobra starają się produkować swoje sieci w miejscach osłoniętych od deszczu, wiatru" – podkreślił Radosław Rutkowski.

Dr Rybak przyznaje, że badacze mają wiele różnych pomysłów na to, jak wykorzystać pająki ponieważ sieć pajęcza jest unikatową strukturą i ma wiele zastosowań: od nici chirurgicznych po kamizelki kuloodporne. "Problem jest w samych pająkach bo – w przeciwieństwie do jedwabników – nie chcą one tkać jedwabiu pajęczego w masowych ilościach. Co więcej hodowla pająków nie jest taka łatwa. Na pewno możemy jednak wykorzystywać naturalnie występujące sieci. Pająków jest w mieście sporo właśnie w miejscach bardzo trudno dostępnych" – zaznaczyła.

Źródło: www.naukawpolsce.pap.pl