We wspólnocie Burego Misia razem pracują i mieszkają osoby z niepełnosprawnością (Bure Misie) i ich opiekunowie (Bure Niedźwiedzie). Siedlisko jest też miejscem obozów i spotkań osób z niepełnosprawnościami, ich bliskich i nowych przyjaciół. Gospodarstwo produkuje sery, hoduje zwierzęta – każdy ma zajęcie, a efekty są takie, że produkty zdobywają nagrody na "prawdziwych" rolniczych wystawach (bo warunkiem sukcesu jest okazywanie miłości – sobie, zwierzętom i roślinom). Każdy jest tu ważny i ma swoje miejsce, Bure Misie mają pracę i zajęcie. To ogromnie ważne także dla rodzin, które nie muszą się martwić tym, co stanie się z dzieckiem z niepełnosprawnością po odejściu rodziców. 

Założycielem Wspólnoty jest Kawaler Orderu Uśmiechu, ks. Czesław Marchewicz, zakonnik zmartwychwstaniec, były strażak, nazywany przez wszystkich członków Wspólnoty "Kubą".  Wspólnota powstała w 1983 roku. Dziś mieszka tu 49 osób, w tym 27 Burych Misiów. Bure Niedźwiedzie pracują tu, mają opłacane skladki spoleczne.  W Nowym Klinczu koło Kościerzyny powstała Osada Burego Misia, która jest małym gospodarstwem rolnym.

W pozostałych ośrodkach (znajdujących się w Krakowie, Bytomiu i Poznaniu) Bure Misie mieszkają w domach rodzinnych i spotykają się w placówkach dziennego pobytu. Dopiero po odejściu rodziców Misie zamieszkują w Osadzie Burego Misia.

We Wspólnocie Burego Misia funkcjonuje specyficzne nazewnictwo:

Bury Miś – to osoba z niepełnosprawnością intelektualną lub fizyczną.
Bury Niedźwiedź – to pełnosprawny przyjaciel – opiekun (w wieku 16-30 lat) Burego Misia.

W celu koordynacji działań związanych z zapewnieniem materialnego bytu Wspólnoty powstała również Fundacja Burego Misia. 

Osada Burego Misia założona jest w miejscu, gdzie stał dom rodzinny oficera wywiadu polskiego, który – zgodnie z lokalną tradycją – był pierwowzorem Hansa Klossa. 

Źródło: PFRON.org.pl