Za chwilę Wielkanoc, dziś zatem będzie coś niecoś o bukszpanie, którego gałązkami niektórzy rozzieleniają koszyczki ze święconką.

Bukszpan często rośnie obok klasztorów, przydrożnych krzyży, samotnych głazów i w innych miejscach związanych z duchową sferą człowieka, co sugeruje, że dla właściwego rozwoju potrzebuje ziemskiej równowagi i kosmicznych energii. Jest symbolem nieustannego odradzania się natury i długowieczności. Jego główne właściwości to trwałość i uwalnianie, zdolność oswobadzania – pomagają wznieść się ponad wątpliwości i uwolnić zablokowaną energię.

Bukszpan pozwala uwolnić się od przeszłości i zlikwidować blokady w ciele kauzalnym, które powstają na skutek niezałatwionych spraw przeszłości (ujawniają się w postaci chronicznych chorób). Pomaga na nowo połączyć się z wiecznością i wyższą jaźnią, jak również uwolnić ciało emocjonalne, kiedy wikłamy się w jakąś powtarzalną sytuację, oraz ciało psychiczne, gdy stajemy się niewolnikami uporczywych myśli lub dajemy się zablokować błędnym pojęciem na własny temat.

Przesłanie główne bukszpanu to: uwolnić się od przeszłości, by znów połączyć się z wiecznością życia.

Działanie na czakry:

czoła – odsuwanie obsesyjnych myśli

gardła – wyrażanie tego, co było zablokowane

serca – uwalnianie się od ran zadanych przez miłość

splotu słonecznego – uwalnianie się od uczuć pogrzebanych w umiejscowionych głęboko blokadach

hara – docieranie do głęboko zalegających blokad

Źródło: "Uzdrawiające energie drzew" – Patrice Bouchardon.