W dzisiejszym wpisie opiszę czym właściwie jest Fibromialgia. Jakie są objawy i przyczyny tego schorzenia.

Opis

Fibromialgia FMS (fibromyalgia syndrome)  – to zespół bólowy charakteryzujący się przewlekłym bólem mięśni i stawów w całym ciele. Cierpiąc na tę dolegliwość odczuwa się także tak zwane „punkty tkliwe”, czyli miejsca na ciele o nadmiernej wrażliwości na ucisk. Chorzy borykają się także z zaburzeniami
snu i zmęczeniem. Mogą odczuwać sztywność ciała. Często pojawiają się także objawy sugerujące choroby narządów wewnętrznych. Nie jest jeszcze do końca wyjaśniona przyczyna tej dolegliwości, natomiast najprawdopodobniej leży ona w nieprawidłowym sposobie odczuwania bólu. Jak wskazują dotychczasowe badania, powodem występowania u Pacjentów ciągłego bólu mięśniowo-stawowego są zaburzenia przewodnictwa nerwowego. Jest to zjawisko określane jako centralna sensytyzacja, czyli nadpobudliwość struktur przewodzących bodźce bólowe w ośrodkowym układzie nerwowym
(w mózgu i rdzeniu kręgowym). Zaburzone działanie tych struktur prowadzi do zaburzeń snu oraz spadku odporności na choroby i stres, co wywołuje lub nasila niektóre objawy fibromialgii.
Mózg Pacjenta z fibromialgią najprawdopodobniej produkuje również mniej
serotoniny – jednego z najważniejszych neuroprzekaźników, który odpowiada między innymi za nasz nastrój, jakość snu oraz równowagę gospodarki hormonalnej. 

Początkowo nie ma żadnych objawów, a dolegliwości wyzwala uraz lub stan zapalny. Szczegółowe badania wykazują wiele nieprawidłowości w funkcjonowaniu organizmu, np. podwyższony poziom substancji P (jest to neuropeptyd uwalniany z włókien nerwowych) w rdzeniu kręgowym, niski przepływ krwi w okolicy wzgórza mózgu, niski poziom serotoniny. Naukowcy uważają, że pewne mutacje genów mogą odgrywać pewną rolę w powstawaniu fibromialgii. Zidentyfikowali kilka możliwych genów, które wpływają na przekazywanie chemicznych sygnałów bólu między komórkami nerwowymi.

Ale wiadomo również, że choroba rozwija się częściej u osób, które w młodym wieku straciły rodziców, były nękane lub bite przez opiekunów (fibromialgia została powiązana z zespołem stresu pourazowego, czyli PTSD); także u tych, które miały wrodzone lub nabyte zmiany w kręgosłupie lub stawach. Podobnie jak przebyta trauma, stres może mieć długotrwały wpływ na organizm. Stres został powiązany ze zmianami hormonalnymi, które mogą przyczyniać się do fibromialgii.

Wcześniej przebyta choroba może wywołać fibromialgię lub pogorszyć jej objawy. Infekcje, które mogą mieć związek z pojawieniem się tej dolegliwości, obejmują: grypę, zapalenie płuc, wirus Epsteina-Barra, czy infekcje żołądkowo-jelitowe (takie jak wywołane przez bakterie Salmonella i Shigella).

Objawy

Fibromialgia może objawiać się różnorako. Najważniejszym objawem jest długotrwały – trwający przynajmniej 3 miesiące – „ból całego ciała”. Na początku może ograniczać się do jednej okolicy, aby następnie przejść na wszystkie stawy i mięśnie. Ból typowo występuje w okolicy kręgosłupa, głównie krzyża i szyi, oraz dużych stawów (bioder, barków, kolan). Pacjenci odczuwają szarpanie, kłucie lub palenie mięśni, często opisują też sztywność ciała i obrzęk stawów. Dolegliwości są bardziej nasilone rano oraz przy wykonywaniu jednostajnej czynności, jak np. siedzenie przy komputerze czy monotonna praca fizyczna. Charakterystyczne jest osłabienie mięśni, przez co pacjenci mają bardzo utrudnione wykonywanie jakiejkolwiek pracy fizycznej.

Inne objawy fibromialgii to:

• znaczne zmęczenie, brak energii, ogólne wyczerpanie; często towarzyszy temu poczucie niezdolności do sprawnego myślenia, zapamiętywania i koncentracji uwagi

• zaburzenia snu – pacjenci często budzą się w nocy i nie mogą ponownie zasnąć; sen nie przynosi odpoczynku

• depresja, niepokój, uczucie lęku

• objawy jelita drażliwego – zmienny rytm wypróżnień, ból brzucha, uczucie parcia na stolec (przy braku innej przyczyny tych objawów)

• nadwrażliwy pęcherz moczowy – częste oddawanie moczu bez objawów sugerujących zakażenie dróg moczowych

• uczucie niemiarowej pracy serca i duszność bez uchwytnej przyczyny

• drętwienie i mrowienie rąk i stóp (tzw. pseudoparestezje), poczucie chłodu, ziębnięcie palców rąk i nóg (może pojawić się objaw Raynauda)

• zespół niespokojnych nóg

• nadwrażliwość na zmiany pogody i silne bodźce (hałas, mocne oświetlenie)

• ból głowy, napady migrenowe

• bolesne miesiączki, zespół napięcia przedmiesiączkowego.

Fibromialgia często powoduje objawy sugerujące chorobę narządów wewnętrznych, które wynikają z zaburzenia kontroli nerwowej i zmniejszają się pod wpływem leczenia. Należy jednak pamiętać, żeby nie lekceważyć tych symptomów i pilnie zgłosić się do lekarza, jeśli się utrzymują, są znacznie nasilone lub wystąpią inne objawy alarmowe, np. gorączka, nieuzasadnione chudnięcie, krew w stolcu, czy ból w klatce piersiowej.

W wyniku tego schorzenia często pojawia się nadwrażliwość skóry, wysypki, suchość oczu i jamy ustnej, dzwonienie w uszach, zawroty głowy, zaburzenia widzenia i koordynacji. Chorzy skarżą się na tzw. kluchy w gardle. Do tego dochodzą dolegliwości ze strony narządów wewnętrznych (choć nie są uszkodzone).

Przyczyny

Nie jest jeszcze znany czynnik odpowiedzialny za zaburzenie regulacji bólu, natomiast najprawdopodobniej do jej rozwoju przyczyniają się:

• podatność genetyczna – u krewnych pierwszego stopnia występuje ośmiokrotnie większe ryzyko występowania fibromialgii; w rozwoju choroby podejrzewa się m.in. udział genów odpowiadających za działanie serotoniny

• czynniki psychiczne, np. przewlekły stres, niskie poczucie wartości, niezadowolenie z pracy, silny uraz psychiczny, depresja

• zakażenia – wielu pacjentów łączy początek objawów z przebyciem choroby zakaźnej, takiej jak borelioza, zakażenie wirusami HIV, HCV, HBV

• inna choroba – fibromialgia może być skutkiem innej długotrwałej choroby; często występuje przykładowo u pacjentów z chorobami autoimmunologicznymi (jak reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń rumieniowaty układowy czy choroba Hashimoto). Objawy fibromialgii mogą być wówczas mylnie traktowane jako zaostrzenie choroby podstawowej i prowadzić do niepotrzebnego intensyfikowania leczenia tych chorób. Właściwe rozróżnienie takich stanów jest więc bardzo ważne, a odpowiednie leczenie fibromialgii może znacznie polepszyć komfort życia pacjentów. Z drugiej strony u pacjentów z fibromialgią ryzyko późniejszego rozwoju choroby autoimmunologicznej jest bardzo niskie.

lub mają zdiagnozowane choroby przewlekle, przede wszystkim: 

• Nowotwory; 

• Choroby reumatologiczne – m.in. reumatologiczne zapalenie stawów, łuszczycowe zapalenie stawów, polimiagię reumatyczną, toczeń rumieniowaty; Zaburzenia hormonalne – m.in. hiperprolaktynemię i niedoczynność tarczycy;  

• Choroby zwyrodnieniowe kręgosłupa, przewlekłe zespoły bólowe kręgosłupa; 

• Celiakię; 

• Choroby jelit.  

Do zwiększenia ryzyka zachorowania na Fibromialgię przyczyniają się także:

• Intensywny wysiłek fizyczny — aktywność o lekkim lub umiarkowanym nasileniu może przynieść chorym ulgę, jednak zbyt intensywne uprawianie sportu lub ciężka praca fizyczna zwiększają ryzyko rozwoju choroby i nasilają jej objawy.

• Nadwaga i otyłość — osoby o BMI>25 częściej chorują na fibromialgię niż osoby o prawidłowej masie ciała.

Do tej pory nie został poznany patomechanizm tej choroby. Istnieje natomiast kilka hipotez na ten temat, m.in. nakładanie się trzech rodzajów przewlekłego bólu, spowodowanego:

• stanem zapalnym (tzw. ból nocyceptywny),

• uszkodzeniem nerwów (tzw. ból neuropatyczny),

• zniekształceniem lub uwrażliwieniem przetwarzania bodźców przez ośrodkowy układ nerwowy (tzw. ból nocyplastyczny – sensytyzacja ośrodkowa).

Choroba ta częściej może dotykać  osoby po ciężkich, traumatycznych przeżyciach, szczególnie w dzieciństwie. Z wielu wywiadów z pacjentami wyłania się pewien obraz typowego chorego. Jest to zazwyczaj perfekcjonista, osoba bardzo aktywna zawodowo i prywatnie, która zwykle bierze na siebie obowiązki innych, osoba o nadmiernej uczuciowości i wrażliwości. Wśród chorych na fibromialgię często są osoby, które straciły rodziców w młodym wieku lub też były poddane znacznym naciskom jako dzieci (np. znęcanie się).

Fibromialgia może mieć wiele przyczyn i do dziś nie są one jednoznaczne. Najczęściej dotyka kobiet w przedziale wiekowym od 35 do 55 lat, ale może wystąpić także u dzieci. Głównym objawem jest silny ból, który często uniemożliwia codzienne funkcjonowanie.

Mój Instagram: http://instagram.com/comarkaaa