Traktowanie osób z niepełnosprawnościami w społeczeństwie polskim pozostawia wiele do życzenia. Walka o godnie i normalne życie to ich codzienność. Władze naszego kraju utrudniają byt jak tylko potrafią zaś wspomniani ludzie dzielnie znoszą trudy dnia codziennego. Z tego artykułu dowiemy się, że osoby z niepełnosprawnościami są takie same jak reszta społeczeństwa niezależnie od rodzaju schorzenia.

Walka o godne życie.

W dawnych czasach kiedy w rodzinie rodziło się dziecko niepełnosprawne – zabijano je. Wierzono wówczas, że takie osoby przynoszą nieszczęście. W związku z tym tuż po narodzinach pozbawiano je najcenniejszego daru jakim jest życie. Osoby takie nie miały żadnych praw. Zamykano je w ciasnych pomieszczeniach, aby pozbyć się problemu. Wstydzono się ich i nie wychodzono razem na ulicę. Często również przywiązywano pasami do łóżka zaś w oknach montowano kraty. Osoby niepełnosprawne ruchowo nazywano kalekami, zaś niepełnosprawne intelektualnie – upośledzonymi. Film dokumentalny pod tytułem obóz godności opowiada historię walki osób niepełnosprawnych o swoje prawa oraz o tym jak zmieniały się one aż do dnia dzisiejszego.

Prekursorowie zmiany życia osób z niepełnosprawnościami.

• Maria Grzegorzewska – twórczyni pedagogiki specjalnej w Polsce. Zapoczątkowała rozwój sieci szkół dla osób ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.
• Janusz Korczak – Twórca systemu wychowawczego opierającego się na potrzebach dziecka. Pełnił funkcję dyrektora domu sierot w Warszawie dla dzieci pochodzenia żydowskiego.

Czym jest niepełnosprawność?

Według Światowej Organizacji Zdrowia osoby z niepełnosprawnością to takie, które całkowicie lub częściowo nie są w stanie zapewnić sobie samodzielnego życia na skutek wrodzonego lub nabytego upośledzenia sprawności.

Rodzaje niepełnosprawności.

• Ruchowa
• Intelektualna
• Osoba z dysfunkcją wzroku
• Osoba z dysfunkcją słuchu
• Osoba z dysfunkcją aparatu
• Niepełnosprawność sprzężona – występuje w momencie zdiagnozowania u dziecka co najmniej dwóch niepełnosprawności.

Znane osoby z niepełnosprawnościami.

• Michał Milka – Uczestnik programu „Down The Road”. Pierwsza osoba z Zespołem Downa pracująca w Urzędzie Miasta Gdańska.
• Michał Gadowski – Polski wioślarz paraolimpijski, który przeszedł amputację nogi. Zawodnik Klubu Sportowego Inwalidów w Szczecinie.
• Jolanta Majka – Polska wioślarka adaptacyjna oraz była pływaczka paraolimpijska. Startuje na międzynarodowych zawodach.
• Joanna Oleksiuk – lekkoatletka specjalizująca się w konkurencjach rzutowych. Medalistka Mistrzostw Europy.

• Jarosław Kailing – Polski wioślarz paraolimpijski
• Radosław Kwietniewski – Mistrz Świata w siłowaniu na rękę
• Filip Walecki – Ultra maratończyk z Zespołem Downa

Normalne życie osób z niepełnosprawnościami.

Wiele osób z niepełnosprawnościami prowadzi normalne życie. Pracuje, prowadzi gospodarstwo domowe, zakłada rodziny, mają dzieci. Jednakże nie wszyscy mają tyle szczęścia. Praca dla osób z niepełnosprawnościami, czy mieszkania dostosowane do ich potrzeb to wciąż temat rzeka.

Praca dla osób niepełnosprawnych.

Praca dla osób z niepełnosprawnościami w Polsce to wciąż temat trudny. Wielu ludzi nie ma pracy, ponieważ pracodawcy boją się zatrudniać osoby z niepełnosprawnościami. Pomimo, że zakłady pracy mają obowiązek zatrudniania takich osób – często tego nie robią. Warto wspomnieć, że brak zatrudnienia osoby niepełnosprawnej przez zakład pracy jest karalny. W każdym zakładzie powinno być stanowisko dostosowane do potrzeb osoby z niepełnosprawnościami. Jednakże nierzadko pracodawcy wolą zapłacić niemała karę finansową za brak zatrudnienia takiej osoby, a niżeli dać jej szansę na rozwój. Warto wspomnieć, że pracodawca zatrudniający osobę niepełnosprawną ma szereg ulg z tytułu jej zatrudnienia. Z kolei dla samej osoby z niepełnosprawnością praca zarobkowa to coś zdecydowanie więcej niż tylko zarabianie pieniędzy. Daje ona poczucie poczucia się potrzebnym i pełnowartościowym człowiekiem. Osoby te są często bardziej wdzięczne za zatrudnienie, a niżeli ludzie, którzy nie posiadają żadnej niepełnosprawności. Potrafią bardziej przyłożyć się powierzanych im obowiązków. Taki pracownik jest nierzadko bardziej wartościowy dla pracodawcy.

Mieszkania dla osób niepełnosprawnych.

W teorii każdy blok powinien być dostosowany do potrzeb z różnego typu niepełnosprawnościami. Jednakże praktyka pokazuje, że wygląda to nieco inaczej. Brak podjazdów, lub wind w przypadku osób z niepełnosprawnością ruchową powoduje, że ciężko znaleźć miejsce do samodzielnego życia takiej osobie. Kolejnym nieudogodnieniem jest brak napisów w języku Braila dla osób niewidomych i niedowidzących. Warto także wspomnieć o kwestii finansowej. Renta socjalna, którą otrzymują osoby z niepełnosprawnościami nie jest wysoka. W związku z tym brak zatrudnienia skutkuje niemożnością samodzielnego utrzymania się osoby z niepełnosprawnością, a co za tym idzie samodzielnego życia.

Kampanie społeczne odmieniające postrzeganie osób z niepełnosprawnościami.

Wydział do spraw dostępności Urzędu Miasta Gdyni zorganizował dwie kampanie społeczne mające na celu uświadomić społeczeństwo polskie, że osoby niepełnosprawne również są pełnoprawnymi obywatelami państwa polskiego.
• „Parkuję z empatią” – kampania społeczna mająca na celu uświadomienie ludziom, aby nie parkowali samochodów na miejscach przeznaczonych dla osób z niepełnosprawnościami. Miejsca te są oznaczone niebieską kopertą. Ich umiejscowienie nie jest przypadkowe. Zlokalizowane są blisko wejścia do budynków. Ich szersza powierzchnia jest spowodowana koniecznością wyjęcia wózka. Osoby uprawnione do parkowania na miejscach przeznaczonych dla osób z niepełnosprawnością muszą posiadać kartę parkingową. Wniosek o taką kartę składa się do powiatowego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności właściwego ze względu na siedzibę placówki. Brak posiadania takiej karty jest jednoznaczne z niemożnością parkowania w tym miejscu. ZAJĄŁEŚ MOJE MIEJSCE? WEŹ MOJĄ NIEPEŁNOSPRAWNOŚĆ. ZAMIEŃMY SIĘ 😊.
• „Wchodzę – zawsze jest jakieś wejście” – Kampania mająca na celu pokazanie społeczeństwu, że osoby z niepełnosprawnościami również żyją wśród nas. Mijamy ich codziennie. Często nawet nie zwracamy na to uwagi. Osoby z niepełnosprawnością też mają marzenia. Chcą żyć aktywnie w środowisku społecznym. Z niektórymi rzeczami radzą sobie same. Do innych zaś potrzebują pomocy drugiej osoby. Nie bój się pytać mnie czy potrzebuję pomocy. To przejaw Twojej wrażliwości. Jest to piękna cecha. Dziś Ty pomogłeś mi. Innym razem to ja pomogę Tobie w inny sposób. Otworzymy każdy drzwi, gdy tylko otworzymy się na siebie.

Zagramy w koszykówkę?

Osoby pełnosprawne fizycznie często nie rozumieją z czym tak naprawdę zmagają się na co dzień ludzie z niepełnosprawnościami. Warto więc zaproponować wspólną grę w koszykówkę bądź inny rodzaj aktywności fizycznej na zasadzie zabawy. Uprzednio jednak dobrze jest poprosić, aby osoba pełnosprawna usiadła na wózku. Inną możliwością zmiany mentalności względem postrzegania osób z niepełnosprawnościami jest wspólny przejazd po ulicy i próba pokonania choćby niewielkiego odcinka drogi.

Dostępność miejsc użyteczności publicznej dla osób niepełnosprawnych.

Miejsca użyteczności publicznej coraz częściej są dostosowane do potrzeb osób z niepełnosprawnością ruchową. Posiadają podjazdy lub windy. Niemniej jednak nadal zapomina się o osobach niewidomych czy głuchoniemych. Brak oznaczeń w budynkach oraz częsty brak tłumaczy języka migowego powoduje, że osoby z niepełnosprawnościami często nadal nie mogą korzystać z miejsc użyteczności publicznej, które jak sama nazwa wskazuje powinny być dostępny dla każdego obywatela.

Słowo kończące.

Osoby z niepełnosprawnościami żyją wśród nas. Niekiedy radzą sobie lepiej od osób pełnosprawnych. Mimo przeciwności jakimi stawia przed nimi los uprawiają sport, zakładają rodziny, starają się podjąć zatrudnienie. Osoby te mogą, i chcą żyć normalnie. Nie bójmy się porozmawiać z nimi, wejść w ich świat. Niepełnosprawnością nie można się zarazić. Od takich osób można się bardzo wiele nauczyć. Przebywanie z nimi pomaga zrozumieć jak wiele w życiu posiadamy. Często jednak nie doceniamy tego faktu.

„Nie ma kaleki jest człowiek” – Maria Grzegorzewska

Opracowanie i realizacja: Mikołaj Lamparski