Poznajcie Dominikę, która od dziecka jest osobą niesłyszącą. Aktorstwem zainteresowała się w wieku 21 lat. Mimo barier komunikacyjnych nie poddała się i dążyła do celu. Jest absolwentką szkoły aktorskiej, którą ukończyła z wynikiem celującym.

Gra role pierwszo- i drugoplanowe zarówno w teatrze, jak i filmach. Dziś możecie zobaczyć ją między innymi na scenie teatru Juliusza Słowackiego w Krakowie. Przeczytajcie wywiad, aby poznać ją bliżej!

Czy mogłaby Pani opowiedzieć swoją historię?

Urodziłam się niesłysząca. Dawniej nie rozmawiało się o tym. Nie było też udogodnień takich jak dziś. Telewizja nie umieszczała polskich napisów. Filmy, czy bajki w ogóle nie były z napisami polskimi.

Oglądałam wszystko bez napisów przez co nigdy nie mogłam zrozumieć, o co dokładnie chodzi w filmie. Dla przykładu film Harry Potter- jeden z najpopularniejszych, również nie miał napisów. Odbierałam, więc tylko obrazy jako animacje.

Bariery osób głuchych to trudna historia. Obecnie jest już lepiej bo na przykład na Netflix, czy HBO są dostępne polskie napisy. Harry Potter na HBO wykorzystuje opcję napisów.

Jak wyglądała nauka w szkole aktorskiej? Czy szkoła zapewniła Pani asystenta/ tłumacza j. migowego?

Jestem absolwentką Szkoły Artystycznej ROE we Wrocławiu na kierunku Aktorstwo. Nigdy nie była dostępna asystentura tłumacza. Dałam radę bez tego.

Jak Pani zdaniem wygląda dostępność osób niesłyszących w Polsce?

Głusi napotykają bariery komunikacyjne w życiu społecznym i zawodowym. Głusi nie otrzymywali, na równi ze słyszącymi obywatelami informacji o sytuacji epidemicznej, działaniach i zaleceniach władz publicznych.

Brakuje dostępu do tłumaczy. Bariery komunikacyjne utrudniają im lub wręcz uniemożliwiają korzystanie z usług publicznych. Programy telewizyjne również nie uwzględniają ich potrzeb ‒ bardzo rzadko są opatrzone napisami lub nadawane z tłumaczeniem na język migowy.

Głusi są dyskryminowani w dostępie do ochrony zdrowia. Dotyczy to przede wszystkim tych, którzy słabo lub w ogóle nie komunikują się w języku polskim. Każdy ma prawo poinformować podmiot publiczny o braku dostępności.

Jakie są według Pani najważniejsze aspekty związane z tolerancją i zrozumieniem OzN?

Zależy nam, aby otrzymać zrozumienie od społeczeństwa. Dlatego bądźmy tolerancyjni i aprobujmy inność, bo tylko w ten sposób czynimy nasze życie znośniejszym, a świat lepszym.

Skąd wzięła się pasja do aktorstwa?

Moja pasja do aktorstwa zaczęła się, gdy miałam 21 lat. W tej branży to dość późny wiek. To, że się udało to cud. Dowiedziałam się, że właśnie trwa casting dla głuchych. Reżyserka była osobą słyszącą. Stworzyła spektakl „Wojna w niebie”. Po premierze spektaklu czułam się gotowa… Zdecydowałam, że będę silna i zdeterminowana, aby zostać aktorką.

Czy miała Pani wsparcie bliskich?

Najbardziej wspierał mnie mój najlepszy przyjaciel.

Ile czasu przygotowywała się Pani do pierwszej roli?

Próby muszą dłużej trwać. I zależy ile trwają. Pamiętam jak przygotowałam się do swojej pierwszej roli jako ,,Weronika”. Trwało to prawie 2 miesiące. Próby były codziennie. Spektakl pt. ,,Opowieści” składał się z wielkich bloków; w tym trwających po 100 min. Bez przerwy.

Czy widzi Pani różnice między aktorstwem sprawnych, a osób z niepełnosprawnością? Jeśli tak to jakie?

Według mnie nie ma różnicy. Ja nie czuję się niepełnosprawna. Czuję się zdrowa i ,,normalna”. Na równi z osobami słyszącymi.

Co oznaczyła dla Pani nominacja w konkursie ,,Człowiek bez barier 2023″?

Człowiek bez barier oznacza dla mnie poczucie wolności, gdzie nie ma barier… Daje też poczucie, że mogę je łamać i pokonywać. Właśnie wtedy czuję wolność. Jednym słowem dało mi to poczucie wolności.

Podczas przemowy na gali, poruszyła Pani temat odgrywania ról osób z niepełnosprawnością słuchu przez pełnosprawnych aktorów. Czy mogłaby Pani rozwinąć ten wątek?

Powiedziałam, że wyróżnienie w konkursie „Człowiek bez barier” to wielki zaszczyt. Czuję się wolna. Czuję, że pokonałam wszystkie swoje granice, bo chciałbym grać na scenie i być w świecie teatru i filmu na równi ze wszystkimi.

Czy ważny jest dla Pani fakt, że Pani dokonania zostały zauważone?

Cieszę się odbierałam nagrody.

Do jakiego typu ról musi się Pani najbardziej przygotowywać?

Rok temu musiałam się przygotować do roli Julii. Do sztuki ,,Romeo i Julia”. Julia była piękna i młoda. Miała czternaście lat. Ja wraz z aktorką Martą Mazurek obie gramy tę rolę . W teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Serdecznie zapraszam na spektakl.  

Jaką radę dałaby Pani innym osobom z niepełnosprawnością?

Pamiętajcie, że jesteście silni i dacie sobie radę. Moje ulubione motto to : ,,Nigdy się nie poddawaj.”

Realizacja wywiadu: Krystian Nowak

Edycja, korekta, przygotowanie oprawy graficznej: Marzena Lejkowska

Dziękujemy za udzielenie wywiadu i poświęcony czas. Życzymy dalszych sukcesów, realizacji planów i odgrywania wymarzonych ról. Mamy nadzieję, że rozmowa Wam się podoba. Dajcie znać!

Dominikę znajdziecie również na Instagramie: https://www.instagram.com/blondominique/

Zapraszamy też na Instagram Portalu: https://www.instagram.com/rampa_portal/