Młodzież (i nie tylko) zmaga się z trądzikiem coraz częściej za pomocą silnych środków, które nie pozostają objętne dla wątroby, a w dodatku w momencie odstawienia leku problemy często powracają. Praktyka pokazuje, że lepiej działać delikatniej, ale długofalowo i sprawdzonymi przez nasze babki sposobami.
Na szczęście lekarze przygotowujący się do zawodu też o tym myślą. Oto wpis z blogu studentki dermatologii: "Zioła na trądzik – stare notatki mojej babci":
Porządkując strych przed świętami znalazłam bardzo ciekawe notatki mojej babci, dotyczące zielarstwa i prozdrowotnego ich wpływu na organizm, postanowiłam podzielić się nimi z wami.
W dzisiejszym wpisie przedstawie 4 zioła, które możecie bezpiecznie włączyć do kuracji przeciwtrądzikowej.
Dziurawiec inaczej świętojańskie ziele (hypericum) ma żółte kwiaty w gęstych kwiatostanach. Rośnie w lasach bądź w pobliżu lasów. Kwitnie późnym latem. Zbiera się podczas kwitnienia, susząc zdala od słońca. Poza kwiatami można zbierać również listki. Dziurawiec stosuje się przy dolegliwościach wątroby i woreczka żółciowego, żołądka oraz zewnętrznie, jako środek gojący – idealny do pielęgnacji skóry dotkniętej zmianami trądzikowymi.
Plesznik (Wielka Babka) rośnie na wszystkich trawnikach, łąkach, w rowach. Środkiem leczniczym jest sam językowaty liść. Liście zbiera się od początku maja do końca sierpnia i suszy 10-12 dni w przewiewnym miejscu, bez dostępu do słońca,świeże liście krojąc w paski. Babkę stosuje się jako środek gojący rany, również spowodowane trądzikem.
Kwiat akacji (Flores Acaciae). Białe kwiaty akacji cierniowej zbiera się zaraz po rozkwitnięciu; suszy przy ładnej pogodzie, najlepiej na słońcu lub suchym przewiewnym strychu; kwiat suszony niewłaściwie – brunatnieje. Świeże kwiaty akacji pachną jak gorzkie migdały, jednak podczas suszenia zapach ulatnia się. Napar z suszonych kwiatów akacji służy głównie dobrej przemianie materii, jest środkiem lekko oczyszczającym krew z toksyn.
Rumianek domowy – rośnie głównie na łąkach, polach, głównie w miejscach suchych. W celach leczniczych zbiera się tylko wypełniony kwiat rumianku. Rumianek najlepiej zbierać rano. Suszy się go w przewiewnym miejscu i rozsypuje na papierze (nie grubiej niż ba 1 cm). Suszenie trwa od 8 do 12 dni. Rumianek jest doskonałym środkiem kojącym, stosowanym wewnętrznie oraz zewnętrznie przy przeziębieniu, oparzeniach, ranach itp.
