Będąc osobą z niepełnosprawnością mam wrażenie, że temat akceptacji czy samoakceptacji niepełnosprawności jest poruszany bardzo często, jednak ja opowiem Wam jak to wygląda z mojej perspektywy.

Samoakceptacja – Moje przemyślenia

Pomimo tego, iż jak pisałam na wstępie samoakceptacja jest powszechnie poruszanym tematem mam wrażenie, że dużo osób ma lub miało z nią problem. Wśród tych osób znajduje się również ja. Czasem po prostu ciężko jest pogodzić się z chorobą, choć muszę przyznać że im jestem starsza tym prościej jest mi zrozumieć moje schorzenie i cieszyć się tym co mam ,co osiągnęłam.

Jednak będąc młodsza było mi bardzo ciężko pojąć dlaczego jestem inna niż wszystkie dzieci i za wszelką cenę starałam się im dorównać. Z perspektywy czasu wiem że nie było to zbyt mądre posunięcie i że zamiast przejmować się tym co myślą inni powinnam była bardziej skupić się na sobie. Cóż… czasu już jednak nie cofnę, ale mam dla Was radę – zawsze bądźcie sobą i nie dajcie sobie wmówić, że niepełnosprawność Was ogranicza.

Tak wiem co sobie teraz pomyślicie, że tak tylko mówię. Jednak moje doświadczenia nauczyły mnie tego, aby nie przejmować się tym co myślą inni i iść przez życie z podniesioną głową bo jak to mówią „jesteśmy kowalami własnego losu”.

Podsumowanie

Na zakończenie chciałam dodać że napisanie tego artykułu nie było tak proste jak może się wydawać, jednak mam nadzieję że będzie on dla was Drodzy Czytelnicy czymś motywującym i pozwoli osobom zmagającym się z podobnym problemem zrozumieć, że nie ma ludzi idealnych i musimy nauczyć się akceptować siebie tacy jakim jesteśmy.

Opracowanie wpisu w ramach odbywanego Stażu