GDY ŻYJESZ ZE SPASTYKĄ RĘCĘ – MAM POKURCZONE NIE MOGĘ NARYSOWAĆ ODPOWIEDNICH KSZTAŁTÓW TRUDNO MI ZAPIĄĆ MAŁE GUZIKI INACZEJ SIĘ PORUSZAM CZASEM NOGĄ POWŁÓCZĘ ŻYCIE ZE SPASTYKĄ GDY ZAMIAST KROIĆ W DROBNĄ KOSTKĘ WARZYWA WYCHODZĄ ,, ROZMIARY WIĘKSZE’’ ŻYCIE ZE SPASTYKĄ NIE JEST ŁATWE Autorka: Weronika Sowa
Skurcze są ze mną całą dobę We śnie ,w sklepie Ból Który towarzyszy mi Od początku On nie zniknie Za pomocą czarodziejskiej różdżki Ból Który jest całodobowy Nieważne co robię, gdzie jestem On nie patrzy na zegar ,,ból całodobowy’’ Autorka: Weronika Sowa
Być – zależną od innych Być-w niektórych sprawach jak dziecko we mgle[ prace manualne] Być – dziewczyną , która walczy Być- mimo wszystko osobą uśmiechniętą do życia Nie sprzeczać się dlaczego ja? Brać życie garściami Być Autorka: Weronika Sowa
JAK PRZECIWSTAWIĆ SIĘ SŁOWOM- LEKARZA KIEDY ON MÓWI NIE BĘDZIESZ CHODZIĆ- CHODZISZ BĘDZIESZ ,, ROŚLINKĄ’’- TRYSKASZ ENERGIĄ ONA NIE PRZEŻYJE- ŻYJĘ , SPEŁNIA SIĘ LEKARZ , PRZY NARODZINACH – MYLIŁ SIĘ W 100 PROCENTACH JA JESTEM TĄ OSOBĄ , KTÓRA WALCZY OD SAMEGO POCZĄTKU DO SAMEGO KOŃCA Autorka: Weronika Sowa Publikacje Rampowiczki Weroniki Aby być…
,,ŻYCIE DAŁO W KOŚĆ’’ MIEĆ SPASTYKĘ RYSOWAĆ JAK 5 LATEK NIE MÓC PEWNYCH RZECZY PRZESKOCZYĆ A MIMO TO MIEĆ W SOBIE MOC SIŁĘ POKAZYWAĆ ,ŻE MOŻNA WĄTROBA CHORA CO ZROBIĆ? UMIEĆ SIĘ UŚMIECHAĆ KOŚCI SIĘ POSYPAŁY CO ROBIĆ NIE DAWAĆ SIĘ ŻYCIE DAŁO W KOŚĆ Autor: Rampowiczka Weronika
Budzę się rano, ubieram się i siadam na wózek. Podjeżdżam do biurka, włączam na chwilę komputer, sprawdzam pocztę i nic, pusto a w głowie ciągle słyszę czyjeś kroki i pukanie do drzwi. Odwracam się, a tam pusto. Wyłączam komputer, ubieram się i wychodzę na kilka godzin z domu. Idę na zajęcia połączone z rehabilitacją potem…
Jestem. Chociaż nie widzisz czasami tego. Może się boisz mojej osoby? Lub wózka inwalidzkiego? Lecz czy warto, tak robić? Ja sądzę. Oraz myślę, że na pewno nie. Lecz każdy z nas podejmuje. Jakąś decyzję. Taką jaką chcę. Wózek jest i będzie tylko przedmiotem. Bez niego nie mogę już żyć. Tak to nie raz bywa nie…
Panie! Ty Pozwoliłeś mi przyjść na ten świat, na świat trudny i skomplikowany. Byłam maleńka i bezbronna. Nie mogłam oddychać, ale Ty Panie pozwoliłeś złapać mi pierwszy oddech, pozwoliłeś żebym żyła mimo, że byłam taka maleńka. To Ty Panie sprawiłeś, że mogłam oddychać równo i spokojnie, obdarzyłeś mnie dużymi pięknymi, niebieskimi oczkami, które później zmieniły…
Siedzę sama patrzę w okno i czekam. Na kogo, po co, nie wiem, ale czekam. Gdzieś w głębi serca słyszę pukanie do drzwi, słyszę jego kroki, czuję jego obecność, jego dotyk. Nagle odwracam się... a tam nikogo nie ma. Wtedy zrozumiałam, że to było tylko moje złudzenie. Mimo tego wciąż czekam i mam nadzieje, że…
Kiedyś poznałam młodą dziewczynę. Poznałam ją 27 lat temu. Mimo, iż dziewczyna urodziła się niepełnosprawna i tak już bardzo wiele osiągnęła. Znam ją dość dobrze i wiem jaka jest. Byłam z tą dziewczyną kiedy była mała, kiedy dorastała, byłam z nią kiedy się uczyła. Byłam z tą dziewczyną rano, popołudniu i wieczorem, jestem z nią…
