16-letnia Sara Staszyszyn z Przemyśla pomimo swojej niepełnosprawności, jaką jest wrodzona łamliwość kości podbija europejskie parkiety swoimi pięknymi układami. Swoją postawą pokazuje, że pasję można realizować ponad wszystko. O szczegółach tanecznej przygody, jej początkach, oraz stawianiu czoła chorobie dowiecie się w dzisiejszym wywiadzie.

Zapraszamy!

Powiedz nam na początku dzisiejszego spotkania od jak dawna tańczysz na wózku?

Moja przygoda z tańcem zaczęła się od 9 roku życia.

Niedawno wróciłaś z Okęcia, w środku zimy jechałaś na Maltę, czy mogłabyś Nam zdradzić w jakim celu się tam udałaś? Odwiedziłaś kraj różnorodnej flory i fauny?

Miesiąc temu wróciłam z Malty gdzie brałam udział w Mistrzostwach Malta Open Dance Spectatular  Odwiedziłam Valleta.

Powiedz nam droga Saro czym są mistrzostwa Malta Open Dance Spectatular i z jakich krajów miałaś rywali?

Są to Mistrzostwa w tańcu na wózkach które odbywają się co dwa lata zjeżdżają się tam zawodnicy z różnych krajów np. Polska ,Austria.

Saro czy mogłabyś opisać Nam jak te mistrzostwa wyglądały?

Mistrzostwa odbyły się w mieście Bugibba Organizowane były na hali sportowej i trwały dwa dni. W ramach ciekawostki i dodam, że znajduje się tam narodowe akwarium w którym można miedzy innymi zobaczyć płaszczki i rekiny.

Na mistrzostwach tańczyłaś do piosenki Zwycięzcy 3 edycji The voice kids ” Jak gdyby nic „. Możesz Nam powiedzieć, skąd taki wybór repertuaryjny, oraz zinterpretować co dla Ciebie oznacza tytuł ” Jak gdyby nic ?”

Piosenka ta zainspirowała mnie bardzo ponieważ odnosi się do osób odrzucanych przez życie lub skrzywdzonych. Układ do tej piosenki ułożyłam sama.

Odnośnie odrzucenia, powiedz czy czujesz się odrzucona przez społeczeństwo z powodu swojej choroby?

W pewnym sensie tak, kilkukrotnie spotkałam i znalazłam się w takiej sytuacji.

Ciągnąc ten temat mogłabyś opisać okoliczności w których to się wydarzyło?

W dawnej szkole byłam wyzywana od ,,połamańców”, ,,szkieletów” itp. Nikt nie chciał w żaden sposób pomóc lub przejechać przez próg ,a tym bardziej wyjść na miasto.

Jak wpłynęły na Ciebie te wszystkie wydarzenia? Czy spowodowały zamknięcie czy postanowiłaś podjąć rękawice i walczyć o przyjaciół?

Nie zamknęłam się w sobie, o przyjaciół nie walczyłam. Podczas obozu tanecznego dla wózkowiczy poznałam dużo wspaniałych przyjaciół. Do dziś mam najlepszą przyjaciółkę która też porusza się na wózku-Zuzia.

Wrodzona łamliwość kości to choroba, która bardzo utrudnia życie. Sama w, którymś wywiadzie powiedziałaś, że każde najmniejsze uderzenie może się skończyć złamaniem. Gdzie w tym wszystkim jest miejsce na szaleństwo na parkiecie? Przecież złamanie to ogromny ból i nieruchomość na długi okres czasu, czy świadomość tego nie paraliżuje Cię w dążeniu do celu?

Nie myślę w ogóle o chorobie Już 8 lat się nie łamie Zdaje sobie z tego sprawę że może coś się stać lecz kocham taniec i będę to realizować.

Ustalmy jedną rzecz. Czy wrodzona łamliwość kości jest chorobą czy byś nazwała ją dysfunkcją?

Zdecydowanie jest to choroba.

Pozwól, że jednak jeszcze chwilę pociągnę ten temat, z za kulisowych rozmów wiem, że Twój kręgosłup jest w fatalnym stanie, a Twój stan stale się pogarsza, może się to skończyć tak, że niestety nie będziesz mogła już uprawiać tego sportu. Wiem, że do swojej świadomości nie dopuszczasz takich złowieszczych myśli, ale co będzie gdy proza życia weźmie Cię w swoje szpony? Czy masz jakiś plan ,,B”?

Jeśli chodzi o kręgosłup to jest fatalnym stanie lecz Profesor powiedział, że bardziej krzywy nie będzie. Na chwile obecną nie myślę o moim stanie zdrowia. Będę realizować się w mojej pasji nawet jeśli stan mojego kręgosłupa będzie się pogarszać.

Czy mogłabyś Nam laikom wytłumaczyć tak swoimi słowami czym jest para taniec? I te wszystkie kosmicznie brzmiące kategorie taneczne typu. Showdance Championships Class 1?

Para taneczna jest to jedna osoba która jest pełnosprawna a druga niepełnosprawna, natomiast  Showdance Championships Class 1 jest to własny układ taneczny do własnej muzyki.

Słyszałem, że jesteś mistrzynią w szybkim układaniu choreografii trochę proszę zdradź nam ile przeciętnie ci to zajmuje? Czy kimś się inspirujesz?

Ułożenie choreografii zajmuje mi około 2 godzin. Nikim się nie inspiruje.

Droga Saro, zabiorę Cię teraz i naszych czytelników w retrospekcję do dzieciństwa. Przygotowując się do naszej rozmowy dowiedziałem się, że przyczynkiem do rozwinięcia Twojej pasji był dobrze wszystkim znany portal YouTube. Jak to jest, że w tych czasach kiedy wszyscy na znanym portalu streamingowym oglądają szalejącego Friza, a Ty oglądałaś taniec? Możesz Nam opowiedzieć o etapach rozwijania się w Twojej pasji?

Moja pasja z tańcem zaczęła się od oglądania filmiku na YouTube, zainspirowało mnie to i postanowiłam spróbować. Razem z siostrą  zaczęłyśmy szukać szkoły tańca. Na samym początku były utrudnienia, ponieważ w Przemyślu nie było szkół tańca dla osób poruszających się na wózkach. Wtedy siostra znalazła szkole Golden Dance. I poprosiłam aby mama zadzwoniła i telefon odebrał Rafał Zakielarz. Pan Rafał nie miał nigdy styczności z osobami na wózkach ale postanowił dać mi szanse. Na samym początku byłam w grupie dla dzieci lecz wolałam bardziej się angażować w taniec i Pan Rafał zrobił zajęcia indywidualne.

Teraz pozwolę sobie na banalne pytanie, za co kochasz taniec? To pytanie brzmi z pozoru banalnie ale powiedz naszym czytelnikom co daje taniec, i jakie dostrzegasz korzyści z uprawiania takiego ekstremalnego sportu?

Kocham taniec ponieważ dodaje mi on pewności siebie a także motywacji. Dzięki niemu mogę pokazać siebie ,otworzyć się ,motywacja daje mi silę do  dalszego osiągania sukcesów pozwala mi też przez muzykę wyrazić to co czuje.

Proszę powiedzieć nam jak w wieku 16 lat zdobywa się tyle medali jaki jest Twój przepis na sukces i komu go zawdzięczasz?

Jestem z siebie dumna To dzięki panu Rafałowi i jego zaangażowaniu oraz jego motywacji udało mi się tyle osiągnąć. Dzięki mamie która mnie zawozi na wszystkie wyjazdy i mnie wspiera. A także dzięki sponsorom którzy sponsorują mi Mistrzostwa: Firma Obpon i Zamek Dubiecko.

Z obserwacji społeczeństwa wiem, że często ludzie nie wiedzą, że osoby niepełnosprawne maja dokładnie takie same potrzeby jak oni. Co byś chciała powiedzieć ludziom o takim niegrzecznym życiu osób niepełnosprawnych?

Osoby niepełnosprawne mają takie same potrzeby jak osoby pełnosprawne, oddychamy tym samym powietrzem, płaczemy, czujemy ból, radość, oraz mamy marzenia.

Jak nam wcześniej mówiłaś para taniec to dyscyplina którą uprawiasz dwóch wariantach w parze oraz solo. Powiedz nam jak się zaczęła współpraca z partnerem w tańcu? Czy było łatwo go znaleźć i co sobie nawzajem dajecie?

Instruktor Rafał Zakielarz dość długo szukał odpowiedniego partnera który okazał by się odpowiednią osobą do mojego wzrostu. W chwili obecnej tańczę solo.

Mówiłaś bardzo dużo o działalności Pana Rafała w twoim. Jak Pan Rafał cię motywował? Czy uważasz, że każda osoba zmagająca się z niepełnosprawnością powinna mieć takiego dobrego człowieka obok siebie?

Mój Instruktor Pan Rafał poświecił mi i poświęca mi nadal dużo czasu. Szkoła Golden Dance jest szkołą tańca dla osób pełnosprawnych. Pan Rafał podjął się ciężkiego wyzwania. Spędzał po kilkanaście godzin w ciągu nocy, ćwicząc na obrotowym krześle układy taneczne. Życzę wszystkim osobom które zmagają się z niepełnosprawnością aby trafiły na tak wspaniałego człowieka jakim jest Pan Rafał.

Podsumowując Naszą rozmowę cieszę się, że miałem okazję poznać Ciebie oraz twoją mamę  bliżej. Słyszałem coś o Twojej wymarzonej szkole tańca w Warszawie. Czy mogłabyś Nam uchylić rąbek tajemnicy Twoich marzeń?

Dziękuje również za rozmowę ,chciałabym kiedyś założyć szkołę tańca w Warszawie dla osób niepełnosprawnych aby nigdy się nie poddawały, dążyły do marzeń i celów.

Opracowanie i realizacja: Krzysztof Gudzelak

Dziękujemy uczestnikom rozmowy za poświęcony czas. Sarze życzymy wielu sukcesów i wygranych na zawodach. Mamy nadzieję, że wywiad nakłoni Was do rozważań bo naprawdę warto się rozwijać oraz dążyć do spełnienia pasji i marzeń.