Kalendarz to przedmiot, w którym widnieje wiele dat. Jedne z nich są zwyczajne, wręcz nic nieznaczące. Inne zaś kryją ważne wydarzenia. Do kanonu tych drugich osobiście dodałbym jeszcze dzień 22 października. Zapytacie, dlaczego? Spieszę więc z wyjaśnieniem

Historia Międzynarodowego Dnia Świadomości Jąkania.

W dniu 22 października 1988 roku po raz pierwszy obchodzono Międzynarodowy Dzień Świadomości Jąkania (ang. International Stuttering Awareness Day). Obchody tego dnia mają na celu zwrócenie uwagi społeczeństwa na skalę globalnego problemu jakim jest jąkanie. Święto to zostało ustanowione w lipcu 1998 roku z inicjatywy International Stuttering Association (Międzynarodowe Stowarzyszenie Osób Jąkających się), Podczas piątego Światowego Kongresu Osób Jąkających się w Johannesburgu (Republika Południowej Afryki). Symbolem ISAD jest turkusowa wstążka.

The Stuttering Foundation – Amerykańska fundacja

Amerykańska Fundacja „The Stuttering Foundation” założona w 1947 roku przez Johna Malcolma Frasera (były premier Austrii), nie tylko udziela wsparcia osobom jąkającym się ich rodzinom, ale i organizuje międzynarodowe spotkania, na których osoby dotknięte niepłynnością komunikacji werbalnej mogą swobodnie porozmawiać na ustalony temat. Jednym z haseł Międzynarodowego Dnia Świadomości Jąkania było „Nie bój się. Porozmawiaj z nami”, zaś kolejnym „Ludzie jąkający inspirują.”

Międzynarodowy Dzień Świadomości Jąkania jako Święto.

Dla wielu osób dziwnym wydawać by się mogło, że wspomniany już Międzynarodowy Dzień Świadomości Jąkania jest Świętem. Dlaczego? Poprzez wykonanie takiego manewru istnieje możliwość szerszego zauważenia tej części populacji, jak i przekonanie się, że wcale nie gryziemy.

Wysłuchaj mnie. Teraz ja mówię – znaczenie hasła.

Na zakończenie, chciałbym zwrócić uwagę na hasło „Wysłuchaj mnie. Teraz ja mówię”. Co ma ono na celu? Z całą pewnością, nie jest to rozkaz. Wbrew pozorom nie jest też prośba (przynajmniej z mojej strony). Jeżeli nie chcesz, nie musisz mnie słuchać. Niemniej nie rozmawiaj o mnie za moimi plecami. Wszystko rozumiem, i słyszę, Też mam coś do powiedzenia. Wysłuchaj mnie. Tak samo jak i ja słucham Ciebie. Nie mów mi „Nie znajdziesz pracy, bo się jąkasz”, lub co powiesz pracodawcy poza yyyy…”. Znajdę pracę i będę niezależny. Wymaga to po prostu nieco więcej czasu, a niżeli u osoby nieposiadającej problemów z płynnością komunikacji werbalnej.

Sądzę, że pod apelem zawartym w ostatnim akapicie podpisałaby się każda osoba, u której występuje problem niepłynności – nie tylko ja.

Opracowanie: Mikołaj Lamparski

.

.

Publikacje Rampowicza Mikołaja