Alpaki są wykorzystywane do rehabilitacji dzieci niepełnosprawnych w Centrum Zooterapii przy Wyższej Szkole Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie, w kampusie uczelni w Kielnarowej.

Jest to jedyna uczelniana hodowla tych zwierząt w Polsce.

Bardzo popularna na zachodzie Europy alpakoterapia sprawdza się szczególnie u dzieci autystycznych, z porażeniem mózgowym i z problemami emocjonalnymi oraz ruchowymi.

„Alpaki wyglądają jak żywe maskotki. Kontakt z nimi jest dla dzieci bardzo przyjemny. Wyselekcjonowaliśmy kilka sztuk, które będą służyć w zooterapii” – powiedziała PAP rzeczniczka uczelni Urszula Pasieczna.

Alpaki z natury nie lubią być dotykane, dlatego ich przygotowanie do zooterapii wymagało odpowiedniego treningu, dobrej znajomości zachowania zwierząt i cierpliwości. Centrum prowadzi też zooterapię z udziałem konia i kota.

Infrastruktura odpowiednia dla osób niepełnosprawnych

W centrum prowadzone też są lekcje edukacyjne o zwierzętach, zielone szkoły, minizoo, turnusy rehabilitacyjne, pikniki dla rodzin, obozy jeździeckie oraz nauka jazdy konnej. Zajęcia praktyczne prowadzą doświadczeni instruktorzy i trenerzy zwierząt. Centrum jest także wyposażone w odpowiednią dla osób niepełnosprawnych infrastrukturę. „Terapia ze zwierzętami staje się bardzo popularną i skuteczną formą usprawniania psychoruchowego jako element uzupełniania tradycyjnych metod rehabilitacji stosowanych m.in. w mózgowym porażeniu dziecięcym, autyzmie dziecięcym, zespole Downa i u dzieci z upośledzeniem umysłowym” – podkreśliła szefowa Centrum Zooterapii Daria Sawaryn.

Zooterapia na kierunku fizjoterapia

Uczelnia prowadzi też specjalność zooterapia na kierunku studiów fizjoterapia. Mogą z niej korzystać także studenci innych kierunków i osoby z zewnątrz. Na zajęciach studenci nabędą wiedzę i umiejętności praktyczne w pracy: hipoterapeuty (terapia z koniem), felinoterapeuty (terapia z kotem), dogoterapeuty (terapia z psem) oraz alpakoterapeuty (terapia z alpaką). Uczelnia prowadzi badania w uczelnianym Laboratorium Badań nad Alpakami.

Prace badawcze koncentrują się na opracowaniu odpowiedniej metody żywienia alpak, która zapewni jak najlepszy rozwój zwierząt, by wykształciły runo o najwyższych parametrach.

Alpaki to zwierzęta wielbłądowate.

Dają jedno z najcenniejszych i najdroższych włókien (nazywane także alpaką), które, w odróżnieniu od wełny owczej, nie wywołuje swędzenia. Jest też kilkakrotnie od niej cieplejsze i lżejsze, a także hipoalergiczne. Hodowla alpak nie wytwarza żadnych zanieczyszczeń do środowiska – odchody zwierząt bez kompostowania stanowią doskonały nawóz dla roślin. Występują w 22 naturalnych kolorach, z których każdy może być w kilku odcieniach. Ze względu na fakt, że ich runo nie wymaga farbowania, uznawane jest za ekologiczne.

Biologia i fizjologia alpak

W Laboratorium gromadzone są też dane związane z podatnością alpak na różne choroby i sposobem leczenia. Biologia i fizjologia alpak bardzo różni się  od naszych rodzimych zwierząt, dlatego postępowanie w przypadku choroby często różni się od rutynowych działań podczas leczenia zwierząt gospodarskich. Bardzo ważna jest szybka i poprawna diagnoza, gdyż alpaki przez długi czas nie okazują symptomów choroby, a kiedy są one już widoczne zazwyczaj pozostaje bardzo niewiele czasu aby zwierzę uratować.

Alpaki są szczególnie wrażliwe na infekcje spowodowane beztlenowymi bakteriami z rodzaju Clostridium. Rozpoznanie choroby na tym podłożu jest szczególnie ważne we wczesnej fazie, ponieważ w krótkim czasie może prowadzić do śmierci zwierzęcia.

Alpaki należą do parzystokopytnych przeżuwających, mają trzykomorowy żołądek, żywią się pokarmem roślinnym, głównie świeżą trawą lub sianem o dobrej jakości. 10 alpak zjada tyle trawy co 1 krowa. W porównaniu z innymi zwierzętami gospodarskimi alpaki piją mało wody.