Młoda osoba z niepełnosprawnością to kolejny temat poruszony przez Rampowicza Patryka. Jest to idealna lektura dla osób, które są w okresie dorastania oraz podejmowania ważnych decyzji ale również dla ich rodziców.

Moi Drodzy!

W poprzedniej mojej części, mówiłem o narodzinach dziecka z niepełnosprawnością. Tym razem opowiem Wam jak wygląda dorastanie osoby z niepełnosprawnością. Osoby chcącej żyć mimo swoich ograniczeń.

Młoda osoba z niepełnosprawnością w okresie dorastania

Na pewno najtrudniejszym momentem jest etap, gdy osoba zaczyna zadawać sobie pytanie: „Dlaczego ja? Dlaczego nie ktoś inny? Dlaczego ja będę mógł chodzić na dyskoteki?”. Zastanówmy się czy tak właśnie musi być. Czy ta osoba ma jakieś wsparcie, z którym byłoby jej łatwiej żyć i łatwiej funkcjonować. Przecież wyjście na dyskoteki, czy pójście do znajomych w niczym nas nie ogranicza. Najważniejsze jest też to, aby rodzice osoby z niepełnosprawnością nie byli nadopiekuńczy i dawali troszkę wolnego pola. To pomoże jej w tym, aby nawiązywać relacje przyjacielskie/koleżeńskie, a może w przyszłości zaowocuje to związkiem partnerskim.

Młoda osoba z niepełnosprawnością w związku

Związek z osobom z niepełnosprawnością nie wydaje się być rzeczą prostą. Ale przecież nic nie jest nie możliwe. Wystarczy tylko chcieć i odpowiednio przygotować się do takiej sytuacji. Zastanówmy się jeszcze, co rodzic może zrobić w takiej sytuacji, kiedy dziecko powie: „Mamo/tato umówiłem się na spotkanie ze znajomymi”. Wtedy, rodzic dziecka z niepełnosprawnością, powinien dołożyć wszelkich starań aby to dziecko na to spotkanie pojechało. Żeby miało możliwość nawiązywać nowe kontakty. Dlatego też, rodzice nie możecie nadmiernie ich ograniczać! Gdy zauważycie, że Wasze dziecko po raz pierwszy się zakochało, nie odrzucajcie ich, nie krytykujcie, po prostu rozmawiajcie. Rozmawiajcie i spróbujcie wspólnie znaleźć jakieś rozwiązanie i możliwości.

Przyszłość młodej osoby z niepełnosprawnością

Często osoby z niepełnosprawnością marzą o studiach. W tej sytuacji też należy otwierać im daleko idące perspektywy. Uczelnie obecnie są bardziej przystosowane na przyjęcie osób z niepełnosprawnościami. Dzięki temu osoba z niepełnosprawnością może się uczyć, a przez to może czuć się bardziej dowartościowana i bardziej sprawna. Steve Hopkins był osobą niepełnosprawną, można powiedzieć, że ze sprzężoną niepełnosprawnością. Ale wiem też, że do tej pory został po nim taki ślad, że jest dowodem, że osoba z niepełnosprawnością może osiągnąć wiele. Tak samo jak Wasze dziecko, Wasza młodzież dorastająca z niepełnosprawnością. Niech oni też znajdą sobie wzór, który będzie motywował ich do działania.

Rodzice młodzieży z niepełnosprawnością

Pierwszym wzorem do naśladowania niech będą rodzice. To na Waszych barka spoczywa ciężar aby dzieci nakierunkować. W tym wieku, młoda osoba chce żyć, chce funkcjonować i to Wy musicie jej pokazać, że może. Powiedzieć jej: „Słuchaj, nieważne jaką decyzję podejmiesz, ja będę przy Tobie”. Nie możecie pokazywać jej, że ona czegoś nie może, że jej nie wolno z powodu jej niepełnosprawności – to jest największy błąd! Rodzic nie powinien też powiedzieć: „A jak spotkasz partnera/partnerkę, co będziesz mógł/mogła zaoferować?”. Odpowiadam, będzie mógł to co może zaoferować osoba pełnosprawna, a może nawet jeszcze więcej.

Apel do rodziców młodzieży z niepełnosprawnością

Kiedyś mój kolega zapytał mnie, w jaki sposób umiał bym pomóc swojej dziewczynie? Odpowiedziałem krótko: „ Nie pomógł bym jej fizycznie ale wspierałbym ją duchowo. Na każdej drodze pokazywał bym jej, że może z niepełnosprawnym partnerem normlanie funkcjonować”. Dlatego też apeluje do Was rodzice, jeżeli macie jakieś wątpliwości czy pytania do własnego dziecka, nie bójcie się zapytać. Istnieją również porady psychologiczne, gdzie na Wasze wątpliwości odpowie wyspecjalizowana kadra. Nie zamykajcie swojego dziecka z niepełnosprawnością w domu. To Waszym zadaniem jest pokazać, że niepełnosprawność to nie wyrok. Należy też wspomnieć, że często jest tak, że niestety dziecko nie może liczyć na wsparcie rodziców i co wtedy? Co ta osoba może zrobić? Może czasem i dobrze, że nie ma tej kontroli rodziców, bo wtedy ta osoba jest bardziej samodzielna i może normalnie funkcjonować. Wiem to ze swojego doświadczenia, że gdy sam podejmiesz decyzje, dobrą bądź złą, ale zwycięstwo lepiej smakuje.

Dlatego też apeluje, aby żaden z rodziców, a tym bardziej osoba z niepełnosprawnością, aby nie zamykali się. Z każdej sytuacji można znaleźć wyjście. Błędem byłoby to, żebyście jako sobą z niepełnosprawnością zamykali się na drugiego człowieka.

Pierwsza część NARODZINY DZIECKA Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIĄ

FILMIKI Z PATRYKIEM: DOPÓKI WALCZYSZ JESTEŚ ZWYCIĘZCĄ