Sławomir Grycuk, student Politechniki Białostockiej, który dzięki swoim wynalazkom chce ułatwić życie osobom niepełnosprawnym. Jego ostatni projekt – bioniczna proteza ręki – otrzymał nagrodę w Konkursie Konstrukcji Studenckich (KOKOS) w kategorii „Pomocna konstrukcja”. 

– Proszę nam powiedzieć kilka słów na swój temat, pana zainteresowania, studia, pasje pozanaukowe?

– Jestem studentem dwóch kierunków: Inżynierii biomedycznej oraz Mechaniki i budowy maszyn na Politechnice Białostockiej. Od kilku lat działam czynnie w wielu kołach naukowych, w których realizuję projekty, w celu jak najlepszego rozwijania się. Jak wiadomo same studia nie dadzą tyle doświaczenia, jak projekty, które wykona się w rzeczywistości. Zmagania na arenie międzynarodowej wymagają od projektantów bardzo przemyślanej konstrukcji. Moje zainterestowania poza studiami to m.in. majsterkowanie, jazda na rowerze, czy dobra muzyka. Wolny czas lubię spędzać wśród przyjaciół.

– Bioniczna proteza ręki otrzymała nagrodę w kategorii „Pomocna konstrukcja” w tegorocznej edycji Konkursu Konstrukcji Studenckich, skąd pomysł akurat na taki projekt? Jak proteza została skonstruowana, ile czasu zajęło jej dopracowanie i czym wyróżnia się na tle innych protez ręki?

Pomysł na projekt bionicznej protezy ręki pojawił się w związku z chęcią pomocy osobom niepełnosprawnym, celem było ułatwienie im codziennego życia. Ręka ze względu na swoją budowę anatomiczną jak i jej funkcjonalność jest trudna do odwzorowania, a zarazem niezbędna do życia. Kiedyś zastanawiało mnie, dlaczego ludzie po amputacjach mimo tak rozwiniętej technologii nie używają protez? Okazało się, że jednym z kluczowych powodów jest fakt, że większość bardziej zaawansowanych protez bardzo dużo kosztuje, na co  poszkodowane osoby po prostu nie stać, mimo dofinansowania od państwa.

Osoby po amputacjach borykają się z wieloma problemami i traumami jak np. ból fantomowy, który można w skrócie scharakteryzować jako ból tego, czego się już nie ma. Dużym impulsem konkretnego kierunku działania, była informacja, że większość osób po amputacji żyje w krajach rozwijających się, czyli tam gdzie tym bardziej nie mają środków na zakup zaawansowanych – sprowadzanych z zachodu protez.

Skupiłem się na stworzeniu taniej protezy, starając się odwzorować podstawowe chwyty człowieka, jak również kształt ręki. Do tego celu została użyta inżynieria odwrotna, tzn. poprzez zeskanowanie ludzkiej ręki, uzyskano chmurę punktów, która następnie wczytano w programie komputerowym. Kolejnym krokiem było przetworzenie modelu powierzchniowo-bryłowego, tak aby spełniał określone założenia.

Cały ten projekt do tej pory wykonywałem w pojedynkę, przez co zebranie dużej ilości materiałów na ten temat, jak i stworzenie wstępnego projektu z autorskim rozwiązaniem mechanizmu, zajęło cały rok systematycznej pracy. W moim rozwiązaniu poprzez jeden silnik na palec umożliwiłem ruch w jego trzech stawach, kiedy w innych projektach spajają w jedną całość ograniczając, w ten prosty sposób ilość silników i ruchomość palca. Dużym atutem mojego rozwiązania jest naturalny ksztatł ręki, który uzyskałem poprzez skan 3D. Całość pełni spójną lekką i funkcjonalną konstrukcję, która została poddana analizom numerycznym.

– Jakie możliwości dała Panu wygrana w KOKOS-ie?

– Wygrana w konkursie konstrukcji studenckich umożliwiła mi  zaistnienie w mediach z moim projektem. Dała również duży zastrzyk motywacji w kontynuowaniu działania w tej dość skomplikowanej i ciężkiej dziedzinie. Ogromna liczba godzin poświęcona temu projektowi została doceniona przez jury, z czego niezmiernie się cieszę. Liczę również na to, że taki obrót spraw przerodzi się w nawiązanie współpracy, jak również późniejsze skomercjalizowanie projektu.

– Brał Pan udział w powstawaniu 4 z 5 urządzeń, które Politechnika Białostocka zaprezentowała w Krakowie. Proszę opowiedzieć o pozostałych wynalazkach, których jest Pan współautorem.

– W konkursie KOKOS reprezentowałem w sumie 4 projekty, które tworzę z moimi kolegami i koleżankami z uczelni. Projektami o których więcej można przeczytać na stronie Wydziału Mechanicznego Politechniki Białostockiej www.wm.pb.edu.pl są:

• Biomechatroniczne ramię manipulatora z chwytakiem w postaci ludzkiej dłoni – stanowisko dedykowane głównie dla zakładów przemysłowych, w których roboty mogłyby zastąpić ludzi przy taśmie produkcyjnej, czy w trudnych i niebezpiecznych warunkach pracy.
• Tablica interaktywna „Marbleway” – stanowisko demonstracyjno-pokazowe, umożliwiające interakcję i obeswowanie działania komponentów elektronicznych i pneumatycznych poprzez przyjazną grę kulkami.
• ReBike – Rower z odwróconą skrętnością do badania motoryki i zachowania człowieka podczas jazdy.

Oprócz wymienionych projektów, które zaprezentowano w konkursie realizowałem oraz nadal realizuję też inne projekty. Jednym z ostatnich jest aplikacja Confee umożliwiającą komunikację osób niesłyszących z innymi ludźmi, którzy nie znają Języka Migowego. Projekt zajął wysokie IV miejsce w konkursie ABB IT Challenge.

– Czy planuje Pan wziąć udział w innych konkursach (np. medycznych) z projektem bionicznej protezy ręki?

– Konkursem KOKOS zainteresowałem się sam już w poprzedniej edycji, natomiast w tej edycji z zaawansowanymi projektami zgłosiłem się do rywalizacji o nagrody. Jednak było to tylko jendym z postojów w promowaniu tematyki osób niepełnosprawnych, jak również wymianą cennych informacji z innymi osobami. W najbliższym czasie zawitam w Wilnie na konferencji naukowej MECHATRONIC SYSTEMS AND MATERIALS, gdzie mam nadzieję pozyskać nowe doświadczenie i wiedzę. Generalnie, jako młody inżynier jestem otwarty na współpracę i rywalizację w różnych konkursach.

– Jakie są pana plany po ukończeniu studiów, czy są one związane z projektowaniem i wynalazczością?

– Na tę chwilę ciężko uzyskać pewność, co będę robić po ukończeniu studiów. Kierunków rozwoju, jak i pracy jest kilka. Która będzie właściwa jeszcze nie wiem. Najbardziej pociąga mnie projektowanie i wykonywanie urządzeń lub pojazdów,  ale wszystko oczywiście zweryfikuje czas.

Bardzo dziękujemy za rozmowe i życzymy dalszych sukcesów!