Edukacja, pierwsza pomoc przedmedyczna – Moja przygoda. Napisała Rampowiczka – Ratownik przedmedyczny Maltańskiej  Służby Medycznej Katarzyna Liszcz

Moja przygoda z pomocą przedmedyczną

Moja przygoda z ratownictwem przedmedycznym rozpoczęła się w 2003 roku, kiedy zrobiłam kurs pierwszej pomocy Przedmedycznej w Maltańskiej Służbie medycznej. Zdobycie uprawnień na tym kursie dało mi wiele satysfakcji i powiem Wam jak powinna wyglądać profilaktyczna pomoc przedmedyczna, jak wyglądała moja edukacja oraz jak wyglądał mój wolontariat w szpitalu dziecięcym.

Edukacja i profilaktyka pierwszej pomocy Przedmedycznej i medycznej
zwiększa szansę na samodzielność, pozwala uwierzyć w swoje możliwości, daje motywację i poczucie bezpieczeństwa w różnych miejscach np. szkoła, ulica, dom, u znajomych itp. Moim zdaniem jest bardzo duża potrzeba profilaktycznych i edukacyjnych działań przedmedycznych, jednakowo medycznych, bo dzięki temu możemy żyć w bezpiecznym „otoczeniu”.

Czy osoba z niepełnosprawnością ruchową może zostać ratownikiem przedmedycznym bądź medycznym?

W lecie 2003 r. przebywałam z dawną swoją wolontariuszką (obecnie studentką medycyny) na obozie rehabilitacyjnym, gdzie razem pomagałyśmy innym dzieciom. Tak zaczęłam myśleć o zrobieniu kursu pierwszej pomocy. 

Pewnego wieczoru przyjechała do mnie moja kuzynka Ania i opowiedziała mi o swoich przeżyciach ze świeżo odbytego kursu Pierwszej pomocy Przedmedycznej organizowanego przez Maltańską służbę Medyczną u nas w naszej miejscowości. Po tej rozmowie wiedziałam jedno, że chcę też zrobić taki kurs jak moja kuzynka. Następnego dnia zadzwoniłam, gdzie organizowali szkolenie z pierwszej pomocy. Skorzystałam i się zapisałam po dwóch tygodniach odbyłam szkolenie.

Co daje kurs pierwszej pomocy?

Moim zdaniem kurs pierwszej pomocy otwiera nam nowe możliwości pogłębienia naszej wiedzy, możemy poznać nowe przepisy z medycyny ratunkowej, Medycyna ratunkowa jest ukierunkowana na ratowanie życia i zdrowia w nagłych wypadkach.

Ponieważ obecnie wypadki mają zazwyczaj charakter masowy i są konsekwencją rozwoju cywilizacyjnego, konieczna stała się zmiana strategii w organizowaniu i niesieniu pomocy. W tym celu powstał program Zintegrowane Ratownictwo Medyczne, którego głównym założeniem jest stworzenie jednego systemu ratowania zdrowia i życia ludzi w stanach nagłego zagrożenia życia. 

Jak przebiegał kurs pierwszej pomocy?

To, co mnie pozytywnie zaskoczyło, że nikt ani z prowadzących szkolenie z pierwszej pomocy Przedmedycznej nie robił problemu z powodu mojej niepełnosprawności. Wspominam to szkolenie jako dobry moment na integrację z innymi uczestnikami przebywających na kursie. Pamiętam bardzo dobrze jak mieliśmy podczas kursu najpierw zajęcia teoretyczne, podczas których dowiedzieliśmy się czym jest medycyna ratunkowa i jakie są zasady udzielania pierwszej pomocy Przedmedycznej.

Zajęcia trwały trzy weekendy! Później kolejny weekend to były zajęcia praktyczne, podczas których ćwiczyliśmy pod okiem instruktorów – udzielania pierwszej pomocy. Na sam koniec kursu pierwszej pomocy było to dla mnie ogromne doświadczenie przyznania się przed instruktorami i grupą uczestników, że z moim bagażem (niepełnosprawności ruchowej dziecięce porażenie mózgowe) – nie będę mogła fizycznie pomóc osobie potrzebującej.

Jednak i na to też znalazło się na to rozwiązanie, ponieważ na moim egzaminie był poszkodowany, dwie osoby z grupy (którzy byli przechodnimi), a ja dawałam instrukcje, co mają po kolei robić i tak zdałam egzamin z pierwszej pomocy.! 

Ten kurs pozwolił mi uwierzyć w swoje umiejętności!

 „otworzył mi kolejne drzwi” do wolontariatu w Wojewódzkim Szpitalu Dziecięcym w Toruniu. Od zawsze jednak najbardziej pociągało mnie pomaganie chorym dzieciom. W styczniu 2003 roku uzyskałam zgodę ordynator oddziału dziecięcego i rozpoczęłam pracę jako wolontariusz w szpitalu, towarzyszyłam dzieciom w ich szpitalnej niedoli, pomagając zapomnieć o bólu, strachu i tęsknocie za najbliższymi. Starałam się też być pomocna, na miarę swoich możliwości personelowi medycznemu w niektórych czynnościach pielęgniarskich.

Co daje kurs pierwszej pomocy?

Moim zdaniem kurs pierwszej pomocy, otwiera nam nowe możliwości pogłębienia naszej wiedzy, możemy poznać nowe przepisy z medycyny ratunkowej, Medycyna ratunkowa jest ukierunkowana na ratowanie życia i zdrowia w nagłych wypadkach.

Ponieważ obecnie wypadki mają zazwyczaj charakter masowy i są konsekwencją rozwoju cywilizacyjnego, konieczna stała się zmiana strategii w organizowaniu i niesieniu pomocy. W tym celu powstał program Zintegrowane Ratownictwo Medyczne, którego głównym założeniem jest stworzenie jednego systemu ratowania zdrowia i życia ludzi w stanach nagłego zagrożenia życia.  

Co daje ukończenie tego kursu?

• kurs pozwala na zdobycie uprawnień w zakresie udzielenia pierwszej pomocy medycznej i Przedmedycznej
• dzięki takim kursom możemy poznać bezpieczne zasady udzielania pierwszej pomocy w miejscu wypadku
• jest to szansa na poznanie procedur w przypadku uczestniczenia bądź zaobserwowania wypadku
• mamy kolejne-kwalifikacje zawodowe, które możemy wpisać do naszego CV. (życiorysu).

Edukacja w pierwszej pomocy medycznej i Przedmedycznej

Ratownictwo medyczne jest nieodłącznym elementem każdego rodzaju ratownictwa. Realizowane jest poprzez niesienie pomocy medycznej w przypadku wystąpienia nagłego zagrożenia życia lub zdrowia, dokumentowanie przebiegu działań ratowniczych oraz analizę ich efektywności, szkolenie i popularyzację prawidłowych zachowań ratowniczych oraz przestrzeganie zasad etyki i humanitaryzmu.

Współczesna opieka w obrażeniach wymaga spełnienia takich kryteriów, jak:

• odpowiednio zorganizowane i funkcjonujące struktury w ramach jednolitego systemu
• dobrze wyszkolony personel z wysoką motywacją do pracy
• odpowiednie wyposażenie
• doskonała łączność
• stała analiza efektywności działań oraz ponoszonych kosztów

Aby osoby pracujące w służbie zdrowia i w ratownictwie przedmedycznym, jak i medycznym mogły profesjonalnie wypełniać swoje zadania muszą podnosić swoje kwalifikacje, z czym wiąże się konieczność uaktualniania kursów specjalistycznych dla personelu medycznego i przedmedycznego. Dlatego moim zdaniem ważna i cenna jest

Edukacja społeczeństwa, ponieważ udzielanie pomocy Przedmedycznej w zakresie pierwszej pomocy, jak i cukrzycy   przez świadków wypadku zdarza się w Polsce sporadyczne. 

Zasady udzielania pierwszej pomocy w okresie przed-szpitalnym mają charakter interdyscyplinarny, poddawane są ocenie społecznej także ocenie mediów, ale również podlegają pod wymiar sprawiedliwości!

Zapobieganie wszystkim wypadkom „zwiększa nasze poczucie bezpieczeństwa „, pozwala nam na szybkie reagowanie podczas zdarzenia oraz zmniejsza liczbę zdarzeń losowych i wypadków do minimum.

Ważne jest, by podczas jakiejkolwiek akcji ratunkowej pamiętać o najważniejszych działaniach:

• liczy się szybkość w podejmowaniu decyzji i realizowaniu działań
• natychmiastowe wdrożenie czynności ratowniczych ma duży wpływ na przebieg leczenia oraz dalsze rokowanie na całkowity powrót do zdrowia
• umiejętność panowania nad emocjami
• redukowania stresu „oraz konfliktów”
• empatia
• wrażliwość i umiejętność reagowania na potrzeby drugiego człowieka

Podnoszenie kwalifikacji poprzez robienie specjalistycznych kursów z pierwszej pomocy aktualizowanie najnowocześniejszej wiedzy przez osoby prywatne i wykwalifikowany personel medyczny. Edukacja społeczeństwa jest zatem priorytetowa!

Postępowanie na miejscu zdarzenia:

1. Oceń ogólną sytuację:

Sprawdź:

a) Ilu jest poszkodowanych?
b) Kto jest w najcięższym stanie?
c) Pamiętajmy, że najgłośniej narzekający może wymagać najmniejszej pomocy w odróżnieniu od cierpiącego w ciszy.
d) Oceń, czy nie ma zagrożenia wystąpienia dodatkowego niebezpieczeństwa, np. wybuchu czy pożaru.

Rozpoznanie sytuacji na miejscu wypadku:

1. Czasami jest to bardzo proste, np. w przypadku rany głowy
2. Często jednak jednoznaczna ocena bywa trudna, ponieważ osoba wymagająca pomocy jest omdlała lub nieprzytomna
3. Jak najszybciej zorganizuj pomoc i w razie potrzeby wezwij odpowiednie wyspecjalizowane służby ratownicze
4. Zazwyczaj potrzebna jest pomoc pogotowia lekarskiego
5. Jeżeli tak jest, poproś o pomoc „gapiów”. Czasami możemy być jedną osobą, która jest w stanie jako pierwsza podjąć czynności ratujące czyjeś życie, jeszcze przed przybyciem wykwalifikowanej pomocy
6. Jak najszybciej udzielić niezbędnej pomocy z wykorzystaniem dostępnych środków.

Zakres czynności może być różny:

• od zwykłej rozmowy
• obserwacji chorego
• konieczność np. tamowania poważnego krwotoku.

7. Pamiętaj, że ofiara zdarzenia może cierpieć z powodu więcej niż jednej przyczyny, dlatego zajmij się najpierw najpoważniejszym urazem (np. uraz głowy)

Zachowywać spokój-metody radzenia sobie ze stresem: 

Ludzie reagują w chwili zagrożenia w różny sposób.

Typowe reakcje obejmują:

• Gniew
• Bezsenność
• Koszmary senne
• Otępienie
• Potrzebę podzielenia się przeżyciami
• Brak apetytu
• Przyrost lub spadek masy ciała (wagi)
• Bóle głowy
• Zmienność nastrojów

Postępować w sposób następujący – sposoby na równowagę psychiczną:

a) Zachowuje dobrą kondycję
b) Rozmawiaj z rodziną i przyjaciółmi,
c) Upewniaj dzieci, iż są bezpieczne
d) Na pytania dzieci odpowiadaj w sposób prosty. Bezpośredni i uczciwy
e) Zachęcaj dzieci do wyrażania uczuć
f) Docieraj do innych

Postępowanie i zasady na miejscu zdarzenia: 

• Zasady bierz i pędź (scoop and run)
  Pierwszą zasadę — „bierz i pędź” (scoop and run) — stosuje się wobec poszkodowanych z urazami przenikającymi lub tępymi, włącznie z urazami dużych naczyń!
• Zasada zostań i działaj (stay and play)
  Druga zasada — „zostań i działaj” (stay and play) — polega na wstępnym leczeniu poszkodowanych na miejscu wypadku. Czynności ratownicze wykonują paramedycy bądź lekarze w ramach podstawowych metod podtrzymywania życia (BLS — Basic Life Support).

Podstawowa metoda podtrzymywania życia BLS to:

1. drożność górnych dróg oddechowych
2. oddech i tlenoterapia
3. krążenie i kontrola krwawienia zewnętrznego
4. ocena stanu neurologicznego
5. nieruchomienie kręgosłupa szyjnego
6. unieruchomienie złamań

• Trzecia zasada – (ALS — Advanced Life Support) – polega na wykonywaniu czynności ratowniczych wykonanych przez lekarza w ramach zaawansowanych metod podtrzymywania życia (ALS — Advanced Life Support)
• Czwarta zasada– jest przewiezienie chorego do punktu medycznego. O wyborze miejsca leczenia zawsze decyduje stan pacjenta.
  

Łańcuch przeżycia – gdy u osoby poszkodowanej NZK (następuje nagłe zatrzymanie krążenia)!

Łańcuch przeżycia

Przedstawia kolejność czynności, jakie należy wykonać, gdy u osoby poszkodowanej doszło do nagłego zatrzymania krążenia (NZK)!!

Czynności te może i powinien wykonać każdy, kto jest świadkiem zdarzenia, w wyniku którego chory nie reaguje i nie oddycha:

• Pierwsze ogniwo pokazuje jak ważne jest rozpoznanie NZK i natychmiastowe wezwanie pomocy
• Drugie ogniwo to wczesna resuscytacja — jest ona najbardziej efektywna, gdy zostanie podjęta natychmiast po zatrzymaniu krążenia
• Trzecie ogniwo to wczesna defibrylacja i szybkie podjęcie zaawansowanych zabiegów resuscytacyjnych
• Czwarte ogniwo to skuteczna opieka po resuscytacji, której celem jest optymalizacja funkcji życiowych, w szczególności funkcji mózgu i serca.
  

Ważne: Wczesne wdrożenie leczenia dwukrotnie zwiększa szanse przeżycia!

Uwaga: Czas między urazem a przybyciem służb ratowniczych nie powinien przekroczyć 8-15 minut.

.

Moje doświadczenia z zapobieganiem wypadkom

W domu to jest przede wszystkim zastosowanie się do podstawowych zasad bezpieczeństwa, które powinien każdy z nas znać i o nich pamiętać. Należą do nich: zasady ogólne bezpieczeństwa członków rodziny, ale również  pomagają w sprawnym przeprowadzeniu każdej „akcji”.

Zalecenia ogólne jak dbać o bezpieczeństwo swoje zapewnij dzieciom odpowiednią edukację, odpowiednią do ich wieku na temat ogólnego bezpieczeństwa:

• nie pozwalać na zabawy i gry poza miejscami wyznaczonymi do tego celu
• nie jeść i nie dotykać nieznanych lub podejrzanie wyglądających potraw, lub przedmiotów
• bądźmy ostrożni mając do czynienia z psami, lub innymi zwierzętami, których nie znamy, nawet gdy, jeżeli wydają się przyjaźnie nastawione
• porozmawiajmy z dziećmi jak mają się postępować w rozmowach z obcymi, jak reagować na propozycję poczęstunku lub przejażdżki z ich strony !

Pomoc przedmedyczna w życiu codziennym z cukrzycą

Podobnie jest w przypadku cukrzycy, jesteśmy naprawdę ratownikami dla siebie i innych przez 365 dni w roku z mojego doświadczenia ratownictwo Przedmedyczne w połączeniu z edukacją diabetologiczną polega na ciągłym doskonaleniu się w prowadzeniu siebie dlatego, że nasz dyżur trwa przez 24 godziny przez 365 dni w roku!

Często spotykam z takim stereotypem, że cukrzyca to tylko nasza sprawa! Po moim 10-letnim stażu z cukrzycą, w tym 3 latach edukacji diabetologicznej z panią Beatą Ossowicką mogę powiedzieć, że to na pewno utwierdza, że w obu przypadkach ratownictwa i edukacji diabetologicznej oraz nowinek cukrzycowych! Pozwala na to, by działać wspólnie oraz by wejść w podwójny świat medycyny ratunkowej i świata diabetologii wiedza z zakresu diabetologii i ratownictwa przedmedycznego uzupełniają się wzajemnie. A to daje pewność siebie w codzienności!

Wiedza jak udzielać pierwszej pomocy Przedmedycznej w chorobie naszego taty

Zdobyte umiejętności były bardzo przydatne, kiedy nasz tata bardzo ciężko chorował, ponieważ one pozwoliły mi również na kontakt z personelem medycznym, który pomagał nam w opiece nad tatą. To ja pomagam również w leczeniu taty przekazując najważniejsze informacje na temat zdrowia naszego taty.

Nie zapomnę zdarzenia z 7 listopada 2018 (wpis wspomnieniowy środa 7 listopada 2018 Kwasica kontra choroba taty.

Nie bój się miłości. Nigdy.” J. Korczak

Witajcie Kochani czytelnicy!!!!!!!

Dzisiejszy wpis będzie bardzo trudny, ale jednocześnie moim świadectwem … Ranek przywitała nas bardzo słoneczna pogoda, a ja nie miałam dziś siły, żeby wstać. Wstałam z łóżka poszłam do kuchni – zmierzyłam temperaturę i okazało się, że mam gorączkę, chwilę potem dostałam innych objawów – nasza mama zadzwoniła do naszej pani doktor i prosiła, żeby wezwać pogotowie.

Mama wezwała pogotowie, a ja powiedziałam do mamy, że to pewnie kwasica ketonowa. Przyjechali po 15 minutach, obejrzał mnie pan doktor i ratownik – kolega mojego brata, który studiował razem z nim na ratownictwie medycznym. Więc była okazja do porozmawiania. Cukier był wysoki, więc pan doktor wypisał tzw.… kartę informacyjną i prosił, aby skontaktować się z lekarzem prowadzącym.

Polska rzeczywistość! Przed południem odwiedziła nas Ciocia Basia i pomogła mamie przy tacie – nasz tata jest już bez kontaktu, wszystko rozumie, ale już nie mówi. Ja natomiast zadzwoniłam do mojej pani doktor, która poprosiła o przyjechanie do poradni – zorganizowałam transport z naszym znajomym Panem Albertem – pojechałam, na miejscu okazało się, że cukier był 400, więc przepłukali mnie kroplówkami i obniżyli mi cukier 140, pani doktor zmieniła mi parkometry w pompie (mam większą bazę) i dostałam inne leki.

Dzięki tej sytuacji, zrozumiałam, że ciężka choroba taty ma też negatywny wpływ niestety na moją cukrzycę. Oczywiście w tej sytuacji nadal pracuje terapeutycznie z Panią Beatą, nie tylko nad emocjami, ale i diabetologicznie, czyli opieka nad, moimi cukrami również. Wieczór aktywnie, ponieważ przyjechał Jurek z komunią i odwiedziła nas Ciocia Ela i to był bogaty czas bycia ze sobą

Ta sytuacja pokazała mi jak ważna jest profilaktyka pomocy przed medycznej a przesłanie na dziś to Nie bój się miłości. Nigdy.” J. Korczak

Pozdrawiam Was serdecznie
Wasza Kasia. 

Artykuł napisała Rampowiczka Katarzyna Liszcz, Ratownik  przedmedyczny – Maltańskiej  Służby  Medycznej 

Artykuły Rampowiczki Katarzyny Liszcz