Powyższy cytat znalazł się w jednym z moich tekstów, które napisałam dla Fundacji sexed.pl
Kanał TTV, zdecydował się na emisję polskiej edycji programu „Down the Road – zespół w trasie”. Prowadzący Przemek Kossakowski, wybrał się w podróż po Europie z sześcioma wysoko funkcjonującymi osobami z zespołem Downa. Szczerze mówiąc czegoś tak emocjonalnego dawno nie widziałam. Oto Ci ludzie, stawiają przed zdrową częścią społeczeństwa lustro: chorych uprzedzeń, frustracji, lęków… Poprzez to co mówią, robią wystawiają swoim rodakom ocenę. Niestety to nic innego jak pała!!!!!!

Chcemy mieć swoją szansę

Oni potrafią odmienić hasło „człowieczeństwo” przez wszystkie przypadki. Rozwiązują spory, a nie je eskalują. Ich stwierdzenia dotyczące życia , codzienności walą widza po oczach. Bez żadnej taryfy ulgowej!!!!!
Niestety to co mówią jasno dowodzi jednego. Społeczeństwo nie chce ich….ani tak naprawdę,  żadnej innej osoby niepełnosprawnej. Nie ma nic do zaproponowania, poza tanimi gestami, zapewnieniami o podziwie dla Nas! Sorry, ale ” nie chcemy pustych słów i gestów. Sami umiemy się litować. Chcemy mieć wszyscy swoją szansę, na którą trzeba zapracować”.

Radź sobie sam

Właśnie…Praca! Najczęściej nas osób niepełnosprawnych, nie chce się zatrudniać. Społeczeństwu jest łatwiej Nas widzieć, jako tych gorszych, zależnych. Są chlubne wyjątki, ale to jest nadal margines.

Państwo rozumiane jako rząd, nie wspiera osób niepełnosprawnych w takim stopniu, byśmy mogli żyć, nie wegetować. Ograniczają się do walki o życie nienarodzone! A jak się już urodzisz…Cóż radź sobie sam, albo giń.

Ja przez to wszystko od dłuższego czasu bardziej doceniam siebie, bo to jedyna metoda by nie oszaleć. Nie sadzę, niestety by w Polsce postrzeganie osób niepełnosprawnych się zmieniło. Chora mentalność, to nasz sport narodowy.

Nie mam zamiaru nigdy się poddać

Nie stać Polski na dojrzałość w myśleniu, która się przełoży na traktowanie nas jak pełnoprawnych członków społeczeństwa, którzy mają prawo do wsparcia w postaci asystenta, mieszkań wspomaganych , stworzenia możliwości uczciwego zarabiania na siebie. Jednak by do tych wniosków dojść, trzeba mieć jakiś charakter, rozum i silną osobowość!
Dlatego takie program jak ten, o którym pisze w tekście jest potrzebny. Państwo, które ma w nosie niepełnosprawnych obywateli, nie ma prawa wpływać na decyzję rodziców, czy chcą zostać rodzicami czy nie!!!
Ja cieszę się ,że żyję. Póki żyje, mam szansę zmieniać rzeczywistość w takim zakresie, jaki jest w moim zasięgu. I nie mam zamiaru nigdy się poddać ,ani zniknąć….Nawet jeśli inni by tego bardzo pragnęli. Po moim trupie kochani!!!!

Opracowanie:

Agnieszka Sobecka

.

Publikacje Rampowiczki Agnieszki